موانع مشارکت بهره برداران در اجرای طرح های مرتعداری استان ایلام (مطالعه موردی: بهره برداران شهرستان ملکشاهی)

عدم مشارکت جوامع محلی و مشارکت های منفعلانه در مدیریت منابع طبیعی و نبود زمینه های مدیریت بومی و عدم استفاده ی موثر از جوامع محلی در تصمیم سازی، تصمیم گیری و عدم حضور ذینفع ها و ذی نفوذها و تصمیم گیران محلی در برنامه های حفاظت آب و خاک، موجب ناکارآمدی برنامه های دولتی در حفاظت منابع طبیعی گردیده است؛ بنابراین این پژوهش به دنبال یافتن پاسخی مناسب جهت این سوال است که چرا تعداد محدودی از بهره برداران شهرستان ملکشاهی نسبت به فعال سازی طرح های محدوده عرفی خود اقدام نموده و برخی دیگر تمایل چندانی به مشارکت در این کار ندارند؟ این پژوهش از لحاظ میزان نظارت و درجه کنترل میدانی و از نظر روش دستیابی به حقایق و داده پردازی از نوع پژوهش های پیمایشی و از نظر نحوه گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی مرتعداران شهرستان ملکشاهی تشکیل دادند که 251 نفر می باشند. حجم نمونه بر اساس جداول مورگان و تاکمن 152 نفر انتخاب شد. در این پژوهش نمونه گیری به روش طبقه بندی متناسب صورت گرفت و برای گردآوری داده ها از پرسشنامه با روایی و پایای مناسب از مقادیر آلفای کرونباخ برای پایایی پرسشنامه استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که در این تحلیل پنج عامل با مقادیر ویژه بالاتر از 1 قرار دارند که در مجموع 62/305 درصد از واریانس کل عامل ها را تبیین می کردند که عبارتند از: موانع مدیریتی، موانع اقتصادی، موانع اطلاعاتی و ارتباطی، موانع آموزشی و ترویجی و موانع فرهنگی و روانشناختی که عامل اول (موانع مدیریتی) با مقدار ویژه 6/259 بیش ترین سهم (19/049 درصد) و عامل پنجم (موانع فرهنگی و روانشناختی) با مقدار ویژه 2/795 کمترین سهم (7/166 درصد) را در تبیین واریانس کل داشتند؛ بنابراین می توان با رفع موانع مدیریتی و با مهیا ساختن زیر ساخت های مناسب اقتصادی گامی در جهت افزایش مشارکت بهره برداران برداشت.