بررسی سرواپیدمیولوژیک بروسلوز در جمعیت گوسفند و بز استان مازندران طی سالهای 1385 تا 1389

به منظور بررسی شیوع سرمی و تع یین کانون اشاعه بیماری بروسلوز در جمعیت دامی مناطق مختلف استان مازندران، در مدت پنج سال (1389 - 1385)، از 4845 راس گوسفند و بز شهرستان های مختلف استان خون گیری به عمل آمد. با توجه به شرایط اقلیمی، تراکم و پراکندگی جمعیت دامی استان، اطلاعات مربوط به دامدارانی که به دلیل بروز بیماری و یا عوارض ناشی از آن در دام جهت تشخیص، مداوا و یا دریافت غرامت به شبکه های دامپزشکی شهرستان های مختلف استان مراجعه کرده بودند، جمع آوری و از همه دام های بیمار و به صورت تصادفی از دیگر دام های موجود در اطراف کانون آلودگی، نمونه خون اخذ شد. پس از جداسازی سرم، آزمایش رزبنگال به عنوان آزمون اولیه تشخیصی بر روی تمام نمونه ها انجام و سپس جهت تشخیص قطعی بیماری، آزمایشات رایت و دو مرکاپتواتانول بر روی سرم های مثبت انجام شد. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان داد تعداد 457 نمونه و یا به طور میانگین 44 / 9 درصد از کل سرم های آزمایش شده، در تست تکمیلی مثبت می باشند. در بین مناطق مختلف استان، شهرستان ساری با 35 / 15 درصد آلودگی، بیشترین میزان دام حامل را به خود اختصاص داده و کانون اصلی شیوع بیماری در استان می باشد. شهرستان های نور، نوشهر- چالوس و بابل هم به ترتیب با 09 / 14، 02 / 13 و 01 / 12 درصد در رتبه های بعدی آلودگی قرار داشته و البته در این مدت، شهرستان جویبار حداقل آلودگی (84 / 0 درصد) را داشته است. به نظر می رسد بالا بردن سطح آگاهی دامداران و جلوگیری از واردات و کشتار غیر مجاز دام آلوده، پوشش کامل واکسیناسیون و مطالعه اثر بخشی آن در حیوانات تلقیح شده، نقش بسزایی در پیشگیری و کنترل این بیماری در جمعیت دامی استان ایفا نماید.