ارتباط استرس شغلی و رضایت زناشویی پرستاران

برخی از مطالعات ارتباط استرس شغلی را با بهره وری سازمان ها و ایجاد عوارض جسمی و روانی در کارکنان سازمان ها و نیز در پرستاران نشان داده اند، اما به ارتباط آن با مسائل خانوادگی و رضایت زناشویی پرستاران کمتر توجه شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی رابطه استرس شغلی و رضایت زناشویی پرستاران انجام شد.
این مطالعه مقطعی بر روی 200 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران که به صورت دو مرحله ای (خوشه ای- تصادفی) انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار پژوهش دارای سه بخش اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه استرس شغلی و رضایت زناشویی بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس و رگرسیون چندمتغیره از طریق SPSS-16 استفاده شد.
میانگین نمره استرس شغلی و نیز رضایت زناشویی پرستاران شرکت کننده در مطالعه به ترتیب 42/16±104/11 و 28/38±169/65 بود. بین استرس شغلی با رضایت زناشویی رابطه معنی دار مشاهده شد (0/517-=r و 0/001>p). بر اساس مدل رگرسیونی مشخص گردید که مولفه های سازگاری نقش به میزان 0/758، ابهام نقش به میزان 0/123-، روابط با مافوق به میزان 0/136- و عوامل ارگونومی به میزان 0/095- در تبیین رضایت زناشویی نقش دارند.
استرس شغلی ارتباط معنی داری با رضایت زناشویی پرستاران داشت. اطلاع از شیوه های مدیریت استرس در محیط های کاری می تواند باعث سازگاری بهتر پرستاران با محیط کار شود و بر رضایت زناشویی آن ها نیز تاثیر داشته باشد.