ارتباط پلی مورفیسم C→T در جایگاه 509- پروموتر ژن 1β-TGF با عوارض دیررس ریوی در مصدومان شیمیایی با گاز خردل

گاز خردل ماده ای تاول زاست که برای اولین بار به عنوان سلاح شیمیایی در جنگ جهانی اول و نیز در طول جنگ عراق علیه ایران مورد استفاده قرار گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط پلی مورفیسم C→T در جایگاه 509- پروموتر ژن TGF-β1 با عوارض دیررس ریوی در مصدومان شیمیایی با گاز خردل بود.
این مطالعه در میان 252 نفر جانباز شیمیایی که به دو گروه 107 نفر افراد مواجه با گاز خردل با مشکل ریوی و 145 نفر بدون مشکل ریوی تقسیم شده بودند، انجام شد. خون محیطی از افراد مورد مطالعه در لوله حاوی EDTA جمع آوری و سپس، DNA ژنومی از لوکوسیت ها استخراج شد. برای تعیین ژنوتیپ افراد از روشPCR-RFLP استفاده شد. آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آزمون مجذور کای انجام گرفت.
در گروه مصدومان شیمیایی دارای مشکل ریوی 33 نفر و در گروه بدون مشکل ریوی 43 نفر دارای ژنوتیپ هموزیگوت CC بودند. 59 نفر از مصدومان شیمیایی دارای مشکل ریوی و 76 نفر از گروه بدون مشکل ریوی ژنوتیپ هتروزیگوت CT داشتند (967/0=p). همچنین، در گروه دارای مشکل ریوی 15 نفر و در گروه بدون مشکل ریوی 26 نفر دارای ژنوتیپ هموزیگوت TT بودند (473/0=p). تفاوت معنی داری بین توزیع ژنوتیپی مختلف پلی مورفیسم C→T در جایگاه 509- پروموتر ژن 1β-TGF در گروه مواجهه بدون مشکل و دارای مشکل ریوی مشاهده نشد.
ارتباطی بین عوارض درازمدت ریوی ناشی از گاز خردل و پلی مورفیسم C→T در جایگاه 509- پروموتر ژن 1βTGF- وجود ندارد.