مقایسه میزان حرکت پیستونی در دو نوع پروتز پی تی بی سوپراکندیلار در افراد قطع عضو زیر زانو یک طرفه؛ مطالعه موردی

قطع عضو زیر زانو شایع ترین محل قطع عضو اندام تحتانی است. سیستم تعلیق پروتز زیر زانو، از اجزای مهم آن به شمار می رود. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان حرکت پیستونی در 2 نوع پروتز «پی تی بی سوپراکندیلار مرسوم» و «پی تی بی سوپراکندیلار با تعلیق پنوماتیک» در یک فرد قطع عضو زیر زانو یک طرفه بود.
بیمار و این مطالعه به روش شبه تجربی ساده، در کلینیک توانبخشی گروه ارتوز و پروتز دانشکده علوم توانبخشی ایران، با دعوت به همکاری از یک فرد قطع عضو زیر زانوی یک طرفه در سال 1393 انجام شد. بعد از مراحل طراحی و ساخت بالشتک هوا، میزان حرکت پیستونی یک بار در پروتز پی تی بی سوپراکندیلار مرسوم و سپس در پروتز پی تی بی سوپراکندیلار با تعلیق پنوماتیک با روش عکس برداری و استفاده از نشانگر طی 4 مرحله آزمون بارگذاری ثابت شامل تحمل وزن کامل، تحمل وزن نیمه، بدون تحمل وزن و اعمال بار 30 نیوتنی اندازه گیری شد.
میانگین جابه جایی عمودی نشانگرها در پروتز مرسوم در حالت بدون تحمل وزن، ±15میلی متر بود، در حالی که این مقدار در پروتز پنوماتیک کاهش پیدا کرد (5±میلی متر). میانگین جابه جایی عمودی نشانگرها بعد از اعمال وزنه 3کیلوگرم در پروتز مرسوم 20±میلی متر بود که در پروتز پنوماتیک کاهش پیدا کرد (10±میلی متر).
با استفاده از پروتز پی تی بی سوپراکندیلار با تعلیق پنوماتیک حرکت پیستونی کاهش می یابد.