اثر نانو ذرات اکسید روی بر وابستگی به مرفین در حضور و غیاب ویتامین C در موش های سوری

با استفاده روز افزون از نانو ذرات اکسید روی در صنعت، صنایع دارویی و بهداشتی، اثر این نانو ذره بر وابستگی به اوپیوئیدها و تداخل احتمالی آن با ویتامین C بررسی نشده است. هدف این مطالعه روشن شدن اثر نانواکسید روی بر وابستگی به مرفین در روش ترجیح مکانی شرطی شده در حضور و غیاب ویتامین C است.
در این مطالعه تجربی از موش سوری نر بالغ با وزن 3±25 گرم در گروه های دریافت کننده مقادیر مختلف مرفین(2/5، 5، 10 میلی گرم بر کیلوگرم)، نانواکسید روی (1/5، 2، 5، 10 میلی گرم بر کیلوگرم) و ویتامینC‍‍ (1، 5، 25 میلی گرم بر کیلوگرم) و دریافت توام ویتامین C و نانواکسید روی استفاده شد. تمامی گروه ها مرفین 5 میلی گرم/کیلوگرم را برای ایجاد و تشخیص وابستگی در روش ترجیح مکانی شرطی شده دریافت نمودند.
نانو اکسید روی در مقادیر (2/5، 5، 10 میلی گرم بر کیلوگرم) سبب کاهش معنی دار بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین شد(p <0.01، p <0.001). ویتامین C در مقادیر 5 و 25 میلی گرم بر کیلوگرم باعث کاهش بیان ترجیح مکان شرطی شده ناشی از مرفین شد(p <0.01). نانواکسید روی در کلیه مقادیر در حضور دوز بی تاثیر ویتامین C اثر مهاری قوی تری را در بیان ترجیح مکانی حاصل از مرفین نسبت به نانواکسید روی به تنهایی نشان داد.
مصرف توام نانو اکسید روی و اسیداسکوربیک در کاهش وابستگی روانی به مرفین موثرتر و احتمالا می تواند رویکردی قابل بررسی در درمان پدیده اعتیاد باشد.