بررسی اثرات کورکومین بر بافت کبد در موش های صحرایی نر بالغ تحت درمان با سیکلوفسفامید

سیکلوفسفامید یک داروی آنتی نئوپلاستیک است که علارغم کاربردهای کلینیکی فراوان در درمان سرطان، دارای اثرات سمی از طریق تولید رادیکال های آزاد بر سلول های بدن می باشد، بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثرات کورکومین به عنوان یک ماده آنتی اکسیدان بر بافت کبد می باشد.
تعداد 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار به طور تصادفی در 5 گروه (کنترل، شاهد (روغن زیتون+نرمال سالین)، گروه دریافت کننده سیکلوفسفامید (mg/kg 5 به صورت درون صفاقی)، گروه دریافت کننده کورکومین (mg/kg 50)+ سیکلوفسفامید (mg/kg 5) و گروه دریافت کننده کورکومین (mg/kg 50به صورت گاواژ)) قرار گرفتند. تیمار موش های صحرایی به مدت 30 روز ادامه داشت. در پایان پس از تشریح بافت کبد، مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرارگرفت.
آپوپتوز شدید، نکروز هپاتوسیت ها، پرخونی، التهاب موضعی و اندوتلیوزیس در گروه دریافت کننده سیکلوفسفامید مشاهده شد.اما در گروه تحت تیمار با سیکلوفسفامید+ کورکومین میزان التهاب موضعی و نکروز هپاتوسیت ها نسبت به گروه دریافت کننده سیکلوفسفامید کاهش چشمگیری داشته و پرخونی و اندوتلیوزیس جزئی و اندک بود و در گروه دریافت کننده کورکومین هیچ کدام از موارد فوق مشاهده نشد.
نتایج این تحقیق نشان می دهد مصرف همزمان سیکلوفسفامید و کورکومین می تواند اثرات ناشی از رادیکال های آزاد سیکلوفسفامید بر بافت کبد را کاهش دهد.