بررسی اثر چند داروی ضد قارچی متداول

واژینیت کاندیدیایی در اثر رشد بیش از حد گونه های کاندیدا به ویژه گونه آلبیکنس در دستگاه تناسلی زنان بروز می کند. این عفونت ممکن است به درمان مقاوم شود و گاهی هم به صورت مزمن درآید، همچنین گاهی بیماران پس از درمان با عود دوباره عفونت مواجه می شوند.از طرفی کشف داروهای ضدقارچی جدید توسط محققین و استفاده توام این داروها در قالب روش های نوین علاقه قارچ شناسان را به استفاده از این تکنیک ها برانگیخته است؛ لذا با استناد به روش های فوق، در این مطالعه اثر داروهای متداول ضد قارچی، به تنهایی و در همبست با آمفوتریسین ب، بر روی گونه های کاندیدا آلبیکنس جدا شده از واژینیت کاندیدیایی مزمن ارزیابی شد.
این بررسی تجربی بر روی 19 استرین کاندیدا آلبیکنس جدا شده از واژینیت کاندیدیایی مزمن انجام شد و اثر داروهای کلوتریمازول، مایکونازول و فلوکونازول، به تنهایی و در همبست با آمفوترسین ب، بر روی استرین های کاندیدیایی به روش میکرودایلوشن در محیط مایع ارزیابی شد.
میانگینMIC کلوتریمازول، مایکونازول، فلوکونازول و آمفوتریسین ب، بعد از 48 ساعت گرمخانه گذاری به ترتیب 7/05، 10/7، 47 و 0/6 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. در مرحله بعد آزول ها در همبست با آمفوتریسین ب بررسی شدند و دو همبست فلوکونازول+آمفوتریسین ب با 6/0FIC= و مایکونازول +آمفوتریسین ب با FIC=1 از همه بیشتر مورد توجه بودند. همچنین در بررسی اثر قارچ کشی داروها، بیشترین اثر قارچ کشی در مورد آمفوتریسین ب با1/18 =MFC دیده شد.
در مطالعه ما، آمفوتریسین ب با کمترین MIC بیشترین اثر ضدقارچی را داشت اما بیشترین و کمترین اثر هم افزایی به ترتیب از همبست های فلوکونازول + آمفوتریسین ب و مایکونازول + آمفوتریسین ب، بدست آمد.