پهنه بندی کاربری اراضی شهری شهرک ارم تبریز بر اساس شاخص های اساسی مخاطرات ژئومورفولوژیک

کلان شهر تبریز به دلیل تنگناهای ژئومرفولوژیکی، به توسعه ی قطاعی و احداث و ساخت شهرک های اقماری در اطراف شهر روی آورده است. اغلب شهرک های ایجادشده به ویژه شهرک ارم، در مجاورت گسل فعال شمال تبریز و عوامل تهدیدکننده ی مخاطرات طبیعی از قبیل زلزله، سیلاب، حرکات توده ای و... که شاخص های اساسی در مطالعه های مخاطرات ژئومرفولوژیکی است، قرار گرفته و عمدتا در مناطق شیب دار با لیتولوژی نامقاوم متشکل از سازندهای میوسن)تناوبی از مارن های آهکی و نمکدار، کنگلومرا و ماسه سنگ با میان لایه های آهکی(ایجاد شده اند. هدف عمده ی تحقیق حاضر، تعیین وضعیت فعلی الگوی استقرار کاربری های اراضی شهری و پهنه بندی منطقه ی مورد مطالعه بر اساس شاخص های ژئومورفولوژیک در مناطق آسیب پذیر، در تطابق با استانداردهای کاربری های اراضی شهری در شهرک ارم تبریز است. به دلیل پیچیدگی و ازدیاد فاکتورهای موثر در تعیین کیفیت مکانی استقرار سکونتگاه های شهری، از روش های چندمتغیره ی تصمیم ساز برای تعیین درجه ی تناسب کیفی استقرار کاربری های اراضی استفاده شده است. بدین منظور از روش های ارزیابی چندمعیاره مبتنی بر تحلیل سلسله مراتبی AHP برای تولید وتجزیه و تحلیل نقشه ها و لایه های مختلف کاربری ها استفاده شده است. بر اساس یافته های تحقیق، از کل مساحت 554/44 هکتاری شهرک، حدود 60/15 هکتار در مناطق با استاندارد خیلی کم، 164/47 هکتار در مناطق با استاندارد کم، 196/45 هکتار در مناطق با استاندارد متوسط، 115/09 هکتار در مناطق با استاندارد زیاد و 18/2 هکتار در مناطق با استاندارد خیلی زیاد استقرار یافته اند.