الگوهای غذایی غالب و خطر چاقی عمومی و شکمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2

مطالعات اندکی رابطه الگوهای غذایی با چاقی عمومی و شکمی را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بررسی کرده است. هدف این مطالعه، تعیین این رابطه در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ساکن شهر تهران بود.
در این مطالعه مقطعی، 728 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 از مناطق مختلف شهر تهران شرکت کردند. دریافت غذایی معمول افراد در طول یک سال گذشته با استفاده از پرسش نامه ی نیمه کمی بسامد خوراک معتبر، گردآوری شد. چاقی عمومی به صورت ≤30 kg/m2 شاخص توده بدنی (BMI-(Body Mass Index و چاقی شکمی به صورت دور کمر≤ 88 سانتی متر در زنان و102 ≥ سانتی متر در مردان تعریف شد. الگوهای غذایی غالب با روش تحلیل عاملی تعیین شد. رابطه بین الگوهای غذایی و انواع مختلف چاقی توسط آزمون رگرسیون لجستیک سنجیده شد.
دو الگوی غذایی غالب شناسایی شد: الگوی غذایی سالم و الگوی غذایی ناسالم. پس از تعدیل اثر عوامل مخدوش کننده، قرار داشتن در بالاترین پنجک امتیاز الگوی غذایی ناسالم نسبت به پایین ترین پنجک، خطر ابتلا به چاقی عمومی را 23/2 برابر (OR=3.2، 95% CI=1.7-5.8) و ابتلا به چاقی شکمی را 1/8 برابر (OR=1.8، 95% CI=1.05-3) افزایش داد در حالی که قرار داشتن در بالاترین پنجک امتیاز الگوی غذایی سالم نسبت به پایین ترین پنجک، شانس ابتلا به چاقی عمومی را 56 درصد کاهش داد (OR=0.44، 95% CI= 0.25-0.76).
نتایج این مطالعه نشان داد که الگوی غذایی سالم ارتباط معکوسی با چاقی عمومی و الگوی غذایی ناسالم ارتباط مستقیمی با چاقی عمومی و شکمی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 دارد.