درک پرستاران از رفتارهای مراقبتی در بخش های ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی لرستان

مراقبت هسته اصلی پرستاری است، اما درک متفاوتی از آن وجود دارد. بررسی و اندازه گیری مداوم رفتارهای مراقبتی سبب یافتن اشکالات آن می شود. طرح ریزی مداخلات متفکرانه و رفع اشکالات باعث بهبود مراقبت خواهد شد. این مطالعه با هدف تعیین درک پرستاران بخش های ویژه از رفتارهای مراقبتی انجام گرفت.
در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر که در سال 1391 انجام شد، 140 پرستار از بخش های مراقبت ویژه بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی لرستان به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه دو قسمتی CBI (Caring inventory behaviour) شامل اطلاعات دموگرافیک و 28 گویه مربوط به مراقبت بود. اعتبار ترجمه به صورت صوری و اعتبار محتوایی پرسش نامه با نظر متخصصین فن تامین و پس از حذف 4 گویه، فرم نهایی پرسش نامه با 24 گویه تهیه شد. به منظور بررسی پایایی، ضریب Cronbachs alpha برابر با 0/71 به دست آمد. در نهایت داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون های آمار توصیفی و تحلیلی (کروسکال والیس و من ویتنی) تحلیل شد.
پرستاران بیشتر به جنبه جسمانی- تکنیکی (12/76 ± 95/71) در مقایسه با بعد روانی- اجتماعی (27/91 ± 75/41) مراقبت توجه داشتند و حداکثر نمره آنان به رفتار مراقبتی «به موقع انجام دادن اقدامات درمانی و دارو دادن» اختصاص داشت.
از آن جا که پرستاران شرکت کننده به جنبه های معمول تکنیکی مراقبت بیشتر از جنبه های عاطفی- اجتماعی اهمیت دادند، با فراهم نمودن درک پرستاران از مراقبت می توان مراقبتی متناسب با نیازهای بیماران ارایه نمود. از این طریق نه تنها موجبات رضایت هرچه بیشتر بیماران از مراقبت های پرستاری فراهم می شود، بلکه به طور غیر مستقیم منجر به ایجاد نگرش مثبت بیماران و جامعه نسبت به حرفه پرستاری و خدمات آن می گردد. همچنین مسوولان آموزش حرفه پرستاری با استفاده از این نتایج می توانند دانشجویان را در کار بالینی جهت برآورده نمودن نیازها و انتظارات بیماران سوق دهند.