بررسی موانع ارائه مراقبت پایان زندگی به کودکان در حال مرگ از دیدگاه پرسنل پرستاری

توسعه فن آوری و درمانهای دارویی موجب زنده نگهداشتن طولانی مدت کودکان مبتلا به بیماری های مزمن و افزایش نیازهای مراقبت پایان زندگی آنان شده است. کودکان در حال احتضار و خانواده آنان نیازمند مراقبت جامع پایان زندگی هستند. پرستاران در ارائه اینگونه مراقبت ها با چالش های زیادی مواجه می شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی موانع ارائه مراقبت پایان زندگی کودکان در حال مرگ، در بخشهای کودکان بیمارستانهای شهر کرمان انجام شد.
در یک مطالعه توصیفی تحلیلی 151 نفر از پرسنل پرستاری به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های مشخصات جمعیت شناختی و پرسشنامه ی (NSCCNR-EOL)(شامل 29گویه که شدت و تکرر موانع بر اساس مقیاس 4 درجه ای لیکرت به تر تیب ((بیشترین مانع =3، مانع نیست =0) و (همیشه=3، هرگز=0)) جمع آوری شدند.
مانع «عدم پذیرش مرگ احتمالی کودک توسط خانواده»بالاترین میانگین نمره (5/40)؛ و مانع «ادامه درمان های پیشرفته کودک به دلیل وجود منافع مادی برای بیمارستان» پایین ترین میانگین نمره (2/09) را کسب کردند. بین داشتن تجربه مرگ افراد فامیل یا دوستان نزدیک (p=0/02) و سابقه کار پرستاری (p=0/02) با اهمیت موانع، ارتباط معنی داری وجود داشت.
بر اساس یافته های این پژوهش عدم آموزشهای مناسب مراقبت پایان زندگی و وجود بعضی از محدودیتهای فرهنگی و حرفه ای منجر به نقایصی در زمینه ارائه مراقبت پایان زندگی مطلوب گردیده است. تقویت آموزشهای مراقبت پایان زندگی و تسکینی بر اساس اعتقادات اسلامی و فرهنگ ایرانی سبب افزایش دانش و مهارت پرستاران در رویارویی با چالش های مراقبت از بیماران در حال مرگ خواهد شد.