مطالعه ی برخی از رویکردهای بلابارتوک در آهنگسازی، براساس ملودی های محلی مجار

آن چه که سبب شده است بارتوک[1]موضوع این پژوهش قرار گیرد، منحصر به فرد بودن او در زمینه ی کار با ملودی های محلی است. او شخصیتی یکتا در بسیاری از زمینه ها و از قوی ترین قلم های موسیقی قرن بیستم است. همچنین، او یکی از پایه گذاران «قوم موسیقی شناسی» [2] است. جستجوها در پی یافتن روشی نوین برای آهنگسازی با مواد موسیقی ایرانی، در نهایت، به بارتوک ختم شد و روش آهنگسازی او این گمان را ایجاد کرد که تکنیک های آهنگسازی مورد استفاده ی وی میتواند الگویی مناسب یا دست کم الهام بخشی خوب برای آهنگسازان ایران باشد. بارتوک برخورد متداول و سنتی با ملودی های محلی را زمینه ساز تقلیدی صرف میدانست که راه حل و شیوه ی یکپارچه ای ارائه نمی داد. او در مسیر تکامل خود در پی یافتن راهی تازه در برخورد با ملودی های محلی، به روشی بر پایه ی درک روح درونی موسیقی دهقانی و سپس خلق سبک موسیقایی جدیدی بر شالوده و اساس آن معتقد گشت. این مقاله تمامی جنبه های تکنیک آهنگسازی بارتوک و نیز همه ی پژوهش های با محوریت آثار او، مانند پژوهش هایی که در زمینه ی ردیف فیبوناچی و نسبت طلایی موجود در آثار او انجام شده است، را در بر نمی-گیرد اما می تواند مرجعی مناسب برای پژوهش های بیشتر و مجموعه ای خوب از تکنیک های آهنگسازی و روش کار او، به خصوص با مواد موسیقایی محلی، باشد.