بررسی شیوع آمبلیوپی در کودکان 12-7 سال ساکن شهر تهران در سال 1392

تعیین شیوع آمبلیوپی، عیوب انکساری و استرابیسم در کودکان 12-7 سال ساکن تهران در سال 1392 این مطالعه به روش مقطعی مبتنی بر جامعه و بر روی 2410 کودک دبستانی 7 تا 12 سال با انتخاب تصادفی صورت گرفت. دید با یانگ و چارت اسنلن اندازه گیری و چنانچه کم تر از 40/20 بود، دوباره با Pinhole بررسی شد. عیوب انکساری با فتورفرکتومتر و بدون سایکلوپلژی معاینه شد. استرابیسم با کاورتست و حرکت عضلات خارج چشمی در جهات مختلف ارزیابی شد. قسمت های قدامی و ته چشم با افتالموسکوپ مستقیم معاینه شد. آمبلیوپی به دید Optimal (دید با Pinhole) کم تر از 40/20 در یک یا دو چشم اطلاق شد (در صورت عدم وجود علت پاتولوژیک و آناتومیک).
آمبلیوپی در 3/2 درصد از کودکان بدون اختلاف در جنسیت وجود داشت. شیوع آمبلیوپی در سنین پایین تر بیش تر بود) 004/0(P= و شیوع دوربینی (D2+≤)، نزدیک بینی (D5/0-≥)، آستیگماتیسم (D75/0≤) و انایزومتروپی به ترتیب 5/3، 9/4، 7/22 و 9/3 درصد محاسبه شد. 9/15 درصد از دوربین ها و 9/5 درصد از نزدیک بین ها، آمبلیوپ بودند. دوربینی با افزایش سن کاهش (029/0p=) و نزدیک بینی افزایش یافت (001/0P<) ولی آستیگماتیسم تغییری نداشت. استرابیسم در 3/2 درصد دیده شد. استرابیسم، عیوب انکساری به ویژه دوربینی و انایزومتروپی از مهم ترین عوامل خطر آمبلیوپی بودند.
شیوع بالای آمبلیوپی (3/2 درصد) نسبت به کشورهای پیش رفته (7/0 درصد) بیانگر ضرورت کاربرد روش های غربالگری به موقع و با حساسیت بالا می باشد. هم چنین با توجه به شیوع بالای آمبلیوپی در کودکان با عیوب انکساری، پیشنهاد می شود که عینک به صورت رایگان در اختیار کودکان آمبلیوپ تا سن 10 سالگی قرار گیرد.