تغییر قدرت لنز داخل چشمی بعد از ترابکولکتومی

توصیف تغییرات بیومتری و اثر آن ها بر محاسبه قدرت لنز داخل چشمی بعد از ترابکولکتومی و مقایسه دقت چهار فرمول SRK/T، SRK/II، Holladay و Hoffer Q در محاسبه قدرت لنز داخل چشمی در این بیماران.
سی و چهار چشم از 31 بیمار مبتلا به گلوکوم که کاندید جراحی ترابکولکتومی اولیه بودند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. با استفاده از دستگاه بیومتری غیرتماسی (LENSTAR) طول محوری، قدرت میانگین قرنیه و قدرت محاسبه شده لنز داخل چشمی با فرمول های SRK/T، SRK/II، Holladay و Hoffer Q یک روز قبل و 3 و 6 ماه پس از ترابکولکتومی تعیین شد. مقادیر مربوط به 3 و 6 ماه پس از ترابکولکتومی با مقادیر قبل از عمل مقایسه شد و نمودار Bland- Altman برای تعیین میزان توافق مقادیر قبل و پس از عمل قدرت محاسبه شده لنز داخل چشمی مورد استفاده قرار گرفت.
پس از ترابکولکتومی طول محوری کاهش یافت (0.13±0.14 و 0.15±0.14 میلی متر به ترتیب در 3 و 6 ماه بعد از عمل، P<0.001) قدرت میانگین قرنیه افزایش یافت 0.46±0.41- دیوپتر (P<0.001) و 0.47±0.27- دیوپتر (P=0.008) به ترتیب در 3 و 6 ماه بعد از عمل، قدرت محاسبه شده لنز داخل چشمی تفاوت قابل توجهی با مقادیر تعیین شده پیش از عمل نداشت 0.64±0.01- (P=0.895) و 0.71±0.2- (P=0.170) دیوپتر تغییر در 3 و 6 ماه با فرمول SRK/T، 0.76±0.04- (738/0P=) و 0.74±0.2- (187/0P=) دیوپتر تغییر در 3 و 6 ماه با فرمول SRK/II، 0.75±0.1 (427/0P=) و 0.79±0.16- (319/0P=) دیوپتر تغییر در 3 و 6 ماه با فرمول Holladay، 0.76±0.09 (505/0P=) و 0.9±0.14- (442/0P=) دیوپتر تغییر در 3 و 6 ماه با فرمول Hoffer Q.
پس از جراحی ترابکولکتومی طول محوری کاهش و قدرت میانگین قرنیه افزایش یافت که به نظر می رسد این تغییرات یکدیگر را خنثی می نماید بنابراین قدرت محاسبه شده لنز داخل چشمی قبل و پس از جراحی تفاوت قابل توجهی با هم ندارد.