تعیین هویت مولکولی پاتوتیپ های EAEC و EPEC باکتری اشرشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری به روش Multiplex polymerase chain reaction و الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی آن ها

برخی از سویه های پاتوژنیک اشرشیاکلی می توانند باعث انواعی از بیماری های رود های و خارج روده ای شوند. از مسایل مهم در درمان بیماری های عفونی، مقاومت باکتری های پاتوژن نسبت به آنتی بیوتیک ها می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی میزان فراوانی ژن های پاتوتیپ های EAEC (Enteroaggregative Escherichia coli)، EPEC (Enteropathogenic Escherichia coli) و مقاومت آنتی بیوتیکی اشرشیاکلی جدا شده از عفونت ادراری می باشد.
پس از جمع آوری نمونه ها، آزمون های مختلف بیوشیمیایی و میکروبی انجام و سپس آزمون حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن بر اساس دستورالعمل CLSI (Clinical and Laboratory Standards Institute) و E-test (Epsilometer test) با آنتی بیوتیک هایی از گروه های مختلف انجام گردید. جهت شناسایی ژن های پاتوتیپ ها، از آزمون M-PCR (Multiplex polymerase chain reaction یا Multiplex PCR) استفاده شد.
اکثر اشرشیاکلی جدا شده نسبت به اریترومایسین (100 درصد) و آمپی سیلین (33/93 درصد) مقاوم و نسبت به جنتامایسین (66/66 درصد) و سیپروفلوکساسین (00/60 درصد) حساس بودند و همچنین بسیاری از سویه ها به چند دارو مقاومت داشتند. نتایج M-PCR نشان داد که 1 نمونه (2 درصد) دارای ژن 432CVD (پاتوتیپ EAEC) بودند.
به دلیل اهمیت E.coli (Escherichia coli) به عنوان مهم ترین عامل اسهال کودکان در کشورهای در حال توسعه و با توجه به افزایش روزافزون مصرف و مقاومت نسبت به عوامل آنتی باکتریال، خطر جدی بیماران را تهدید می نماید. عدم همخوانی نتایج به دست آمده از روش M-PCR با نتایج مطالعات سایر محققان، ممکن است به علت منبع نمونه باشد که در این مطالعه، سویه های جدا شده از نمونه های ادراری مورد بررسی قرار گرفته است، در حالی که سایر مطالعات، بر روی نمونه های اسهال خونی انجام شده است. از دیگر دلایل اختلاف، تفاوت های منطقه ی جغرافیایی می باشد.