بررسی عوامل پیش بینی کننده گردن درد در دندان پزشکان

شیوع بالای گردن درد در بین دندان پزشکان به یک معضل مهم سلامت در شاغلین دندانپزشکی تبدیل شده است که پیامدهایی نظیر کاهش کارایی نیروی انسانی، فرسودگی شغلی و بازنشستگی پیش از موعد را در پی دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی میزان ارتباط بین ریسک فاکتورهای فردی، شغلی و اختلال راستایی وضعیت سرجلوآمده با گردن درد دندان پزشکان و نیز تعیین اولویت فاکتورهای مورد بررسی در ایجاد گردن درد است.
در این مطالعه توصیفی-تحلیلی 70 نفر از دندان پزشکان شاغل در دو مرکز دندانپزشکی شهر تهران با استفاده از تست کلینیکی ارزیابی وضعیت سرجلوآمده مورد بررسی قرار گرفتند. ویژگی های فردی و شغلی با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری گردید و شدت درد در نواحی مختلف بدن با استفاده از مقیاس دیداری درد (VAS) تعیین شد. از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه برای بررسی ارتباط و میزان تاثیر متغیرهای مورد بررسی بر ایجاد گردن درد استفاده شد.
بر اساس نتایج بیشترین درد در ناحیه گردن (66/6 %) بوده است. همچنین 40 نفر (57/1 %) از دندان پزشکان شرکت کننده در این مطالعه دچار وضعیت سر جلو آمده بودند. بر اساس نتایج رگرسیون خطی چندگانه، اختلال وضعیت سرجلوآمده با ضریب استاندارد (0/064= β) موثرترین فاکتور در پیش بینی بروز گردن درد بود.
اختلال راستایی سرجلوآمده نسبت به سایر عوامل فردی و شغلی، تاثیر بیشتری در ایجاد گردن درد دارد. ازآنجاکه در این مطالعه ریسک فاکتورهای غیر شغلی موثر در ایجاد اختلال راستایی سرجلوآمده حذف شده بودند، بنابراین می توان نتیجه گرفت که در مشاغل نشسته ایستا مانند دندانپزشکی، پوسچر نامناسب گردن مهم ترین ریسک فاکتور برای ایجاد گردن درد می باشد.