اثرات مقادیر متفاوت آب و شوری آن بر عملکردکمی و کیفی چغندر قند

به منظور بررسی اثرات مقادیر مختلف آب و شوری آن بر عملکردکمی و کیفی چغندر قند، آزمایشی در مشهد (ایستگاه تحقیقات طرق) در سال زراعی 1385 و 1386 با استفاده از دو سیستم آبیاری بارانی انجام شد. آبیاری با استفاده از دو لوله آبیاری بارانی تک شاخه ای (لاین سورس) که بصورت عمود بر هم قرار گرفته بودند، در زمینی به ابعاد 28×28 مترمربع (محل تلاقی دو لوله) انجام شد. هر یک ازسیستم ها به دو منبع آب، با شوری های یک و شش دسی زینمس بر متر متصل شده بودند. در هر نوبت آبیاری به بوته های چغندرقند که در مرکز زمین کاشته شده بودند آب به صورت کامل داده می شد، در نتیجه آب رسیده به نقاطی که دورتر از مرکز بودند(مرکز سیستم آبیاری بارانی) بتدریج کاهش می یافت و متوسط شوری رسیده به هر نقطه از زمین از یک تا75/ 5 دسی زیمنس بر متر متغیر بود. در پایان هر نوبت آبیاری، شوری و میزان آب پاشیده شده درون قوطی هایی که در مرکز شبکه های مربعی شکل به ابعاد2×2 مترمربع تعبیه شده بودند، اندازه گیری شد. در انتهای فصل رشد محصول از مساحت سه مترمربع اطراف قوطی ها برداشت و عملکرد مربوط به آن شبکه تعیین گردید. با استفاده از داده های اندازه گیری شده هر شبکه، مقدار آب، متوسط شوری و عملکردکمی و کیفی چغندرقند اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، عملکرد ریشه و قند حاصله تحت تاثیر دو عامل مقدار آب آبیاری و هدایت الکتریکی آب مورد استفاده می باشد. با افزایش حجم آب آبیاری (با مقادیر مختلف دارای هدایت الکتریکی) عملکرد ریشه وقند روند افزایشی و با افزایش هدایت الکتریکی (در احجام مساوی آب آبیاری) عملکرد ریشه و قند کاهش یافت. رابطه همبستگی بین تغییرات درصد قند و ناخالصی ها با مقادیر مختلف حجم آب آبیاری و سطوح مختلف هدایت الکتریکی آب معنی دار نبود.