ارتباط بین مولفه های هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1390

در دنیای پر تلاطم امروز رضایتمندی از زندگی زناشویی رو به کاهش گذاشته و در این بین ارتباطات و نوع نگاه افراد به زندگی می تواند سهم عمدهای در افزایش رضایتمندی داشته باشد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی مولفه های هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی در اعضا هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی انجام گرفت. جامعه آماری این مطالعه توصیفی که در سال 1390 و در کلیه مراکز آموزشی و درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان انجام شد، کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه فوق الذکر بودند. شرکت کنندگان، به سوالات پرسشنامه پاسخ دادند. با توجه به نوع مطالعه، از ضرایب Enrich و رضایتمندی زناشویی Bar-on های هوش هیجانی اجتماعی همبستگی پیرسون و اسپیرمن و همچنین آزمون تی استفاده شد. میزان رضایتمندی نسبی زناشویی در مطالعه حاضر 68 درصد و میانگین نمره هوش هیجانی 337 بود. در مجموع هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی با متغیر جنسیت و سن ارتباط نداشتند. از میان ابعاد مختلف رضایتمندی زناشویی، بعدهای روابط بین فردی و همدلی با متغیر جنسیت از نظر آماری رابطه معنی داری نشان داد. همچنین بین ابعاد هوش هیجانی، فقط بعد مسئولیتپذیری بین زنان و مردان از نظر آماری اختلاف معنی داری داشت. نمره کل هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی با جنس ارتباط معنیدار نداشت. در مجموع، تمامی مولفه های هوش هیجانی و رضایتمندی زناشویی با یکدیگر رابطه آماری معنی داری داشتند. 37 درصد از رضایتمندی زناشویی توسط هوش هیجانی قابل پیشبینی بود. با توجه به ارتباط بالای هوش هیجانی با رضایتمندی زناشویی پیشنهاد میگردد سازمان های متولی امور آموزش در کشور، بیشتر به مقوله آموزش مهارتهای لازم جهت افزایش هوش هیجانی بپردازند تا باعث بهبود روابط زناشویی و محکمتر شدن بنیان خانواده گردد.