سندرم فرسودگی شغلی در زنان شاغل در شبکه بهداشت و درمان شهر خوی در سال 1391

سلامت از نیاز های اساسی انسان است که در توسعه پایدار نقش حیاتی دارد. میزان مشکلات سلامتی روان نظیر افسردگی و فرسودگی در حرفه های گوناگون را می توان به تفاوت و میزان های متفاوت تنش های شغلی در آنها مرتبط دانست. فرسودگی شغلی یکی از مهمترین عوامل موثر در کاهش کارایی افراد است، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین سندرم فرسودگی شغلی زنان شاغل در شبکه بهداشت و درمان شهر خوی انجام شده است.
پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است روش نمونه گیری تصادفی و تعداد نمونه 152 نفر بود. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه دو قسمتی شامل خصوصیات دموگرافیک و فرسودگی شغلی مازلاک بود. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است.
بالاترین درصد فرسودگی شغلی(7/22) مربوط بعد خستگی هیجانی(عاطفی) بود. میزان مسخ شخصیت در کارکنان بیمارستان بیشتر از کارکنان مراکز بهداشتی بوده ولی میزان احساس کفایت شخصی در کارکنان بیمارستان بیشتر از کارکنان بهداشت دیده شد.
فرسودگی شغلی هرچند نسبتا خفیف تر در کارکنان بهداشت و درمان دیده می شود ولی به دلیل این که میزان مسخ شخصیت در کارکنان درمان بیشتر از کارکنان بهداشت است لذا لزوم بررسی بیشتر علل و عوامل آن موجب افزایش میزان رضایت مندی کارکنان و مددجویان خواهد شد.