تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه ی حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی

در یادگیری یک مهارت جدید، تمرین بدنی تنها روش کسب یک مهارت تازه نیستند و مدل های یادگیری مشاهده ای، یادگیری دامنه ای از حرکات را تسهیل می کند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین مشاهده ایی و ترکیبی بر یادگیری زمان بندی نسبی است.
روش شناسی: بدین منظور 60 دانشجوی دختر غیر رشته تربیت بدنی که در سال تحصیلی 89-88 مشغول به تحصیل و فاقد تجربه قبلی در تکلیف مورد نظر بودند، از میان 300 دانشجوی دانشجویی غیرتربیت بدنی دانشگاه خوارزمی انتخاب شدند و بر اساس نوع تمرین و نوع بازخورد به طور تصادفی به 4 گروه مشاهده با بازخورد 33 %، مشاهده با بازخورد100%، ترکیبی با بازخورد33% و ترکیبی با باخورد 100% تقسیم شدند. آزمودنی ها یک تکلیف زمانبندی متوالی را که شامل فشردن کلیدهای 2، 6، 8 و 4 با حفظ زمان بندی نسبی بود، انجام دادند. این پژوهش شامل 2 مرحله اکتساب و یادداری است. در مرحله اکتساب گروه مشاهده ایی با بازخورد 33% و مشاهده ای با بازخورد 100%، 4 بلوک 12 کوششی از الگویی را مشاهده کردند. دو گروه دیگر که شامل گروه ترکیبی با بازخورد 33% و ترکیبی با بازخورد 100% بودند در این مرحله ابتدا 2 بلوک 12 کوششی مشاهده وسپس 2 بلوک 12کوششی تمرین بدنی اجرا نمودند. آزمودنی ها در مرحله یادداری هر 4 گروه 1 بلوک 12 کوششی از یک تکلیف با حفظ زمانبندی نسبی یکسان با مرحله اکتساب اجرا کردند.
برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس یک راهه با اندازه گیری های مکرر در مرحله اکتساب و تحلیل عاملی دوراهه2× 2 برای بررسی داده ها در مرحله یادداری استفاده شد. نتایج در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری در اثر اصلی بازخورد(001/0< P، 868/14 F=) و بلوک(000/0< P، 265/21 F=) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد و در مرحله یادداری تفاوت معنی داری و در اثر اصلی بازخورد(007/0< P، 989/7 F=) و نوع تمرین(008/0< P، 495/7 F=) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد بر اساس نتایج تحقیق، تمرین ترکیبی موجب افزایش یادگیری زمان بندی نسبی و تمرین مشاهده ای موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی شد، و در نوع بازخورد، بازخورد 100 % موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی و بازخورد 33 % موجب یادگیری زمان بندی نسبی شد.