مقایسه روش های استخراج، تغلیظ و نگهداری آنزیم های هضم کننده الیاف گیاهی از محتویات شکمبه گوسفند

این تحقیق به منظور بررسی تولید آنزیم های هضم کننده الیاف در شکمبه و روش های مختلف استخراج و تغلیظ آن ها از محتویات شکمبه دام های کشتارشده انجام شد. به همین منظور، از دو روش هوموژن سازی و سونیکیشن برای آزادسازی آنزیم های متصل به مواد جامد محتویات شکمبه و از روش های رسوب دادن پروتئین ها با اتانل، تری کلرو استیک اسید و سولفات آمونیم، همچنین خشک کردن با برودت به منظور تغلیظ آنزیم های هضم کننده الیاف استفاده شد. به منظور بررسی اثر دما و مدت زمان نگهداری بر فعالیت آنزیم ها از روش های نگهداری در نیتروژن مایع، فریزر 70- و 20- درجه سانتی گراد استفاده شد. میانگین فعالیت ویژه آنزیم های سلولاز و زایلاناز به ترتیب 7/5 و 16/5 واحد به ازای هر میلی گرم پروتئین موجود در محلول بود. میزان آزادسازی و استخراج آنزیم از محتویات شکمبه در روش هوموژن سازی بیشتر از روش سونیکیشن بود. فعالیت و بازیافت آنزیم ها در روش های تغلیظ با برودت و رسوب دادن با سولفات آمونیم بیشتر بود. روش نیتروژن مایع برای نگهداری طولانی مدت و روش فریزر 70- برای نگهداری میان مدت مناسب تر بود. نتایج این تحقیق نشان داد که محتویات شکمبه دام های کشتارشده منبع مناسبی از آنزیم های هضم کننده الیاف گیاهی است و می توان با به کارگیری روش های استخراج و تغلیظ مناسب از آن ها استفاده کرد.