بررسی اثرات کمبود مکمل متیونین و لیزین بر عملکرد رشد، شاخص های خونی و بیوشیمیایی فیل ماهی جوان پرورشی

دانش و داشتن اطلاعات در مورد اسیدهای آمینه ضروری EAA)) مورد نیاز ماهیان اهمیت زیادی در ارزیابی کیفیت مواد غذایی به دست آمده از منابع مختلف پروتئین، فرمول بندی آن ها در جیره غذایی، کاهش هزینه های غذا و بهینه سازی مصرف پروتئین در ماهی دارد. آزمایش رشدی به منظور بررسی اثرات مکمل های لیزین و متیونین بر عملکرد رشد و شاخص های خونی فیل ماهی جوان Huso husoپرورشی تغذیه شده با جیره محتوی پروتئین سویا، طراحی و اجرا گردید.
تعداد 240 عدد بچه فیل ماهی با وزن متوسط 64/4 6/144 گرم در قالب طرح آماری کاملا تصادفی متعادل با یکی از 4 جیره غذایی هم نیتروژن (42 درصد پروتئین خام) و هم کالری(8/19 مگاژول انرژی خام در هر کیلوگرم جیره) به ترتیب شامل جیره شاهد(بر پایه پروتئین سویا، بدون لیزین و متیونین)، جیره 2(فقط مکمل لیزین)، جیره 3(فقط مکمل متیونین) و جیره 4(حاوی مکمل های لیزین و متیونین) با 3 تکرار برای هر تیمار در حوضچه های فایبرگلاس 500 لیتری در شرایط یکسان پرورشی به مدت 12 هفته تغذیه شدند. مکمل لیزین و متیونین به جیره پایه محتوی 344 گرم بر کیلوگرم کنجاله سویا به مقدار 02/12 و 94/12 گرم بر کیلوگرم ماده خشک جیره اضافه شد.
شاخص های رشد، غلظت هموگلوبین، مقدار گلبول سفید و توتال پروتئین خون ماهیانی که از محتوی مکمل لیزین+متیونین تغذیه کرده بودند، به طور معنی داری از ماهیان تغذیه شده از سایر تیمارها مناسب تر بود. هیچ گونه اختلاف معنی داری در شاخص های فوق الذکر در ماهیانی که از جیره های 3 و 4 تغذیه کرده بودند، مشاهده نشد. شاخص های رشد، شاخص خونی و بیوشیمیایی در ماهیانی که از جیره شاهد تغذیه کرده بودند، به طور معنی داری پائین تر از ماهیانی بود که از جیره های محتوی لیزین، متیونین یا ترکیب لیزین، متیونین تغذیه کرده بودند.
نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که جیره پایه محتوی 344 گرم بر کیلوگرم کنجاله سویا همراه با اسیدهای آمینه لیزین و متیونین می تواند به میزان40% بدون تاثیر منفی بر عملکرد رشد، شاخص های خونی و بیوشیمیایی جایگزین آرد ماهی در جیره غذایی فیلماهی جوان پرورشی گردد.