بررسی وضعیت تعادل ایستا و پویا در پیش بینی خطر سقوط سالمندان تهران

بی تعادلی مهم ترین و عمده ترین علل سقوط است و سقوط یکی از مشکلات شایع دوران سالمندی هست که موجب عوارض جسمی، روحی و مالی می شود. پژوهش حاضر باهدف بررسی تعادل ایستا و پویا جهت پیش بینی احتمال خطر سقوط سالمندان دارای سابقه سقوط انجام گردید.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی و مقطعی هست. بدین منظور تعداد 160 فرد سالمند (130 زن، 30 مرد) 60 سال به بالا که ساکن سرای سالمندی کامرانی تهران بودند، به صورت سرشماری انتخاب شدند. پس از اخذ رضایت، اطلاعات دموگرافیک، آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان دار (TUG) و آزمون ارزیابی قابلیت حرکتی (POAM) جهت اخذ داده ها استفاده شد. از آمار توصیفی برای طبقه بندی داده ها و از آمار استنباطی من ویتنی، کروسکال والیس و همبستگی پیرسون پس از بررسی نرمال بودن داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف – اسمیرنوف جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.
از بین 160 نمونه اکثریت سالمندان زن (2/81 درصد) بودند. میانگین و انحراف معیار سنی 07/9±63/67 سال بودند. میانگین و انحراف معیار آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان دار 1/7±58/20 ثانیه بود. میانگین و انحراف معیار امتیاز آزمون ارزیابی قابلیت حرکتی 78/3±41/18 بود. مطابق با آزمون ارزیابی قابلیت حرکتی بیشتر سالمندان (8/58 درصد) در گروه خطر سقوط بالا قرار داشتند. همچنین بیشتر آزمودنی ها (9/55 درصد) با ثبت رکورد بیش از 20 ثانیه در آزمون برخاستن و حرکت کردن زمان دار، مستعد به خطر سقوط بودند.
مطابق با یافته های به دست آمده، بیشتر سالمندان موردپژوهش در هر دو آزمون تعادلی مستعد به خطر سقوط بودند.