تداخل گیرنده های آلفا-1 آدرنرژیک ناحیه آمیگدال مرکزی با اثرات آتگونیست کانابینوئید بر روی حافظه اجتنابی مهاری در موش های صحرایی نر

شباهت های زیادی بین نقص حافظه ایجاد شده در بیماران مبتلا به آلزایمر و حیوانات تیمار شده با کانابینوئیدها وجود دارد. آگونیست های گیرنده های کانابینوئیدی، انواع متنوع حافظه و یادگیری را تحت تاثیر قرار می دهند. مطالعه حاضر به منظور بررسی نقش گیرنده های آلفا-1- آدرنرژیک آمیگدال مرکزی در یادگیری وابسته به وضعیت القاء شده با WIN55،212-2 (آگونیست کانابینوئید) در موش های بزرگ آزمایشگاهی انجام گرفته است.
کانول گذاری دو طرفه در ناحیه آمیگدال مرکزی رت های نر انجام شد. موش ها در دستگاه یادگیری اجتنابی مدل step-down آموزش دیدند. تست حافظه 24 ساعت بعد از آموزش به صورت اندازه گیری زمان تاخیر در پایین آمدن از سکو انجام شد.
تزریق پس از آموزش (WIN55،212-2 (μg/rat 0/5، 0/25 به داخل آمیگدال مرکزی به صورت وابسته به دوز، زمان تاخیر در پایین آمدن از سکو را کاهش داد. فراموشی القاء شده با تزریق بعد از آموزش(WIN55،212-2 (μg/rat 0/5 با تزریق همان مقدار WIN55،212-2 قبل از آزمون اصلاح می گردد که به این حالت یادگیری وابسته به وضعیت گفته می شود. تزریق پیش از آزمون فنیل افرین (μg/rat 0/25، 0/5) به ناحیه آمیگدال مرکزی توانست حافظه تخریب شده با WIN55،212-2 (μg/rat 0/5) روز آموزش را اصلاح نماید، در صورتی که تزریق درون مغزی پرازوسین (μg/rat 0/5) دو دقیقه قبل از تزریق(WIN55،212-2 (μg/rat 0/5 در روز آزمون، یادگیری وابسته به وضعیت WIN55،212-2 را مهار می نماید.
این نتایج پیشنهاد می نماید که احتمالا گیرنده های آلفا 1 آدرنرژیک آمیگدال مرکزی در یادگیری وابسته به وضعیت القا شده توسط WIN55،212-2 دخیل می باشد