رابطه تعادل کار و خانواده و کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کرمان

کار و خانواده مایه آرامش انسانند و اگر بین این دو تعادل برقرارنشود نشاط و شادابی و آرامش از انسان سلب خواهد شد و در چنین وضعیتی انسان دچار خسارتی جبران ناپذیر می شود. با توجه به اهمیت نقش پرستاران در نظام سلامت، این مطالعه به بررسی رابطه تعادل کار و خانواده وکیفیت زندگی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی کرمان پرداخته است.
پژوهش حاضر مطالعه ای مقطعی، توصیفی-تحلیلی و کاربردی بود که بر روی 306 پرستار شاغل در 4 بیمارستان آموزشی شهر کرمان انجام شد. روش نمونه گیری، نمونه گیری طبقه بندی شده و ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه بوده است. جهت تجزیه تحلیل دادها از نرم افزار SPSS Ver 18 استفاده شده است.
پرستاران زمان بیشتری را به کار نسبت به خانواده اختصاص می دهند و رضایتمندی بیشتری از زندگی خانوادگی نسبت به کار خود دارند. این امر حاکی از عدم تعادل پرستاران در دو بعد تعادل زمانی و تعادل رضایتمندی است و این عدم تعادل با کاهش کیفیت زندگی پرستاران مورد مطالعه همراه بود. در این مطالعه درگیری پرستاران در حوزه کار و خانواده بعنوان جزء سوم مفهوم تعادل کار-خانواده از تعادل برخوردار بود و با کیفیت زندگی همبستگی معناداری را نشان نداد. پرستارانی که تضاد کار-خانواده کمتر و استرس بیشتری را در زندگی خود تجربه می کردند از کیفیت زندگی بیشتری برخوردار بودند.
پرستاران بیشتر از سایر گروه های شغلی در معرض پیامدهای منفی عدم تعادل کار- خانواده خواهند بود لذا توجه به مدیریت تقاضاهای کار و خانواده با هدف ارتقاء سطح کیفیت زندگی پرستاران اهمیت ویژه ای می یابد. از این رو طراحی برنامه ای که اجزای اصلی و مهم تعادل کار-خانواده در گروه های مختلف پرسنل بیمارستان از جمله پرستاران را تعریف می نماید باید در دستور کار سیاستگذاران نظام سلامت ایران قرار گیرد.