مقایسه روش تدریس تئوری-عملی با عملی-تئوری بر یادگیری و رضایتمندی دانشجویان در درس بیماری های دهان

با توجه به اهمیت یادگیری و رضایتمندی دانشجویان از تدریس و نبود پیشینه کافی، این مطالعه با هدف مقایسه روش تدریس عملی-تئوری با تئوری-عملی بر یادگیری درس بیماری های دهان ورضایتمندی دانشجویان درسال 1392 انجام گرفت.
این تحقیق به روش کار آزمایی بالینی متقاطع در دو مرحله روی 37 نفر از دانشجویان سال چهارم دندانپزشکی انجام شد. دانشجویان به صورت تصادفی به دو گروه الف و ب تقسیم شدند. در مرحله اول تحقیق، تدریس 5 ضایعه شامل لیکن پلان، لکوپلاکیا، پایوژنیک گرانولوما، اسکواموس سل کارسینوما و ANUG به گروه الف (شاهد) به صورت تئوری-عملی وبه گروه ب (مورد) به صورت عملی-تئوری تدریس شد. در مرحله دوم، 5 ضایعه دیگر با سختی در یادگیری مشابه شامل آفت، اریتم مولتی فورم، هرپانژین، بیماری دست-پا-دهان و فارنژیت لنفوندولر حاد با عوض شدن جای دو گروه تدریس شد. درپایان آزمونی شامل تست و عکس و اسلاید هر کدام با 50 درصد نمره هر روش تدریس به صورت سراسری گرفته شد. میزان یادگیری با آزمون من ویتنی- U و نیز میزان رضایت از روش تدریس در یک طیف 5 گزینه ای مشخص و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق روی تعداد 37 انجام گرفت و افراد دو گروه مشابه بودند. میزان یادگیری گروه شاهد 2/12± 15/5 ودر گروه مورد 3/5±13/8 بود (0/1>p). میزان رضایت دانشجویان در دو روش مشابه بود (0/8>p).
به نظر می رسد که حداقل در آموزش ضایعات دهانی دو روش تدریس مشابه باشند. با توجه به اهمیت مطالعه، تحقیقات بیشتر را توصیه می کنیم.