ارزیابی اثربخشی مداخلات مهندسی کنترل استرس گرما در ایستگاه های کاری کارگران صنعت فورجینگ

استرس حرارتی یکی از عوامل زیان آور فیزیکی محیط های کار می باشد که عدم کنترل آن می تواند اثرات منفی مختلفی بر سلامت و عملکرد کارکنان داشته باشد. هدف از این پژوهش، ارزیابی استرس گرمایی و بررسی اثربخشی مداخلات بر شاخص دمای تر گویسان در موضع کاری کارگران یکی از صنایع فورج می باشد.
این مطالعه آزمایشی در تابستان سال 1390 در یکی از صنایع فورجینگ استان تهران انجام گردید. در این مطالعه ابتدا شاخص دمای تر گویسان (WBGT) مورد بررسی قرار گرفت. به منظور کنترل دمای تابشی از سپرهای پارچه ای نسوز و قابل انعطاف عایق و بازتابش کننده حرارتی استفاده شد. اثربخشی مداخلات با آزمون آماری تی زوجی و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 14 مورد ارزیابی قرار گرفت.
متوسط شاخص دمای تر گویسان قبل از انجام مداخله در تمام 12 ایستگاه های کاری C ̊21/31 به دست آمد که بالاتر از حد مجاز استاندارد بود و این مقدار پس از مداخله بهC ̊45/26 رسید. مهم ترین فاکتور در بالا بودن این شاخص دمای تابشی بود. تحلیل داده ها نشان داد که تفاوت شاخص دمای گویسان، قبل و بعد از نصب سپر های بازتابشی در ارتفاع سر و قوزک پا از لحاظ آماری معنی دار می باشد(P≤0.05)، اما این مقدار در ارتفاع کمر معنی دار نبود (P≥0.05).
در صنایع فورجینگ با توجه به حضور دائمی کارگر بین کوره و پرس استفاده از سپرهای قابل انعطاف پارچه ای روش مناسبی برای کنترل دمای تابشی و استرس های گرمایی می باشد. این گونه سپر ها ارزان قیمت بوده، به سادگی قابل نصب هستند و به راحتی می توانند متناسب با فضای کاری شکل داده شوند و دید اپراتور را مسدود نمی کنند. این گونه سپرها به دلیل نداشتن لبه های برنده از ایمنی بالاتری برخوردارند. ازاین رو به نظر می رسد این گونه سپر ها بتوانند به منظور کنترل گرمای تابشی در صنایع فورجینگ به طور گسترده ای مورداستفاده قرار گیرند.