القاء کالوس و تراریزش ژنتیکی در ارغوان (Cercis griffithii Boiss.) به کمک آگروباکتریوم تومه فاشینس

ارغوان (Cercis spp.) به دلیل ارزش زیبایی شناختی، در جنگل داری شهری از اهمیت بالایی برخوردار است، اما برخی صفات نامطلوب استفاده از آن را با محدودیت مواجه کرده اند که می توان آنها را از طریق مهندسی ژنتیک اصلاح کرد. در این مطالعه، ریزنمونه های کوتیلدون و ساقه گیاهچه های درون شیشه ای ارغوان در محیط کشت MS حاوی غلظت های مختلفی از تنظیم کننده های رشد به منظور القاء کالوس کشت شدند. سویه های EHA105 و AGL1 آگروباکتریومتومه فاشینس با پلاسمید pCAMBIA2301 ناقل ژن های nptII و gus، به ترتیب عامل ایجاد مقاومت به آنتی بیوتیک کانامایسین و تولیدکننده پروتئین آنزیمی گزارشگر β–گلوکورونیداز، بر پایه دو روش کلرید کلسیم و تریس تراریزش شدند. سپس سلول های کالوس و جنین زایگوتی بالغ با تراکم های مختلفی از سویه های مختلف آگروباکتریومدر دو شرایط خلا و غیرخلا تلقیح گردیدند. نتایج نشان داد که افزودن 4/22 و 1/9 میکرومول تو، فور– دی کلروفنوکسی استیک اسید (2،4–D) به محیط کشت به ترتیب با 92 و 97 درصد، بهترین نتیجه را برای کالوس زایی از ریزنمونه های کوتیلدون و ساقه به دنبال داشت. غلظت بهینه آنتی بیوتیک کانامایسین برای انتخاب بافت و سلول های تراریخته تعیین شد. همچنین نتایج نشان داد که استفاده از سویه AGL1 با تراکم نوری 8/0 در شرایط خلا بیشترین درصد تراریختی بدست آمد. سنجش هیستوشیمیایی ژن گزارشگر و تجزیه و تحلیل مولکولی، ادغام ژن انتقالی در ژنوم شاخساره های حاصل از رشد جنین و کالوس القاء شده از این شاخساره ها را تایید کرد. سیستم تراریزش آگروباکتریومی که برای اولین بار در این گزارش توصیف شده است می تواند مسیری کارآمد را برای تولید درختان C. griffithiiتراریخت با استفاده از جنین زایگوتی به عنوان ریزنمونه ارائه دهد.