کاربرد مدل رگرسیون کلاس پنهان در ارزیابی ارتباط بین اختلالات خفیف روانی و ثبات کاری در پرستاران جنوب ایران

سلامت روانی یکی از ابعاد مهم کیفیت زندگی می باشد که توجه به آن در بهبود سلامت جامعه حایز اهمیت است. توجه به بعد روانی پرستاران، به عنوان بزرگ ترین گروه ارایه دهنده خدمات در نظام سلامت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از جمله عواملی که می تواند سلامت روانی پرستاران را تهدید کند عدم ثبات کاری می باشد. مطالعه حاضر به عنوان اولین پژوهش جامع در جنوب ایران، شیوع اختلالات خفیف روانی در پرستاران را ارزیابی نموده و ارتباط بین اختلالات خفیف روانی و ثبات کاری را بررسی می کند. پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی- تحلیلی می باشد. جامعه آماری پژوهش را پرستاران استان های بوشهر و فارس تشکیل می دهد. اطلاعات مورد نیاز از طریق نمونه گیری چند مرحله ای در سال 1393 در مورد نمونه ای شامل 771 پرستار جمع آوری شده است. در این پژوهش، وضعیت سلامت روانی پرستاران با استفاده از پرسشنامه GHQ-12 ارزیابی گردید و نوع استخدام (طرحی، قراردادی، پیمانی و رسمی) به عنوان شاخصی برای اندازه گیری ثبات شغلی پرستاران در نظر گرفته شده است. داده ها با استفاده از مدل رگرسیون کلاس پنهان تجزیه و تحلیل شد. در حدود 27/48% پرستاران در کلاس اختلال خفیف روانی قرار گرفتند. رابطه نوع استخدام به عنوان شاخص ثبات کاری با اختلالات خفیف روانی معنادار نبود. تنها عامل معنادار بر اختلال روانی پرستاران، جنس بود (0/049= p) به طوری که زنان 20 % شانس بیش تری نسبت به مردان برای دارا بودن اختلال خفیف روانی داشتند. شیوع اختلالات خفیف روانی پرستاران در سطح متوسطی قرار داشت. نتایج این مطالعه نشان داد ثبات کاری تاثیری بر سطح اختلالات خفیف روانی در پرستاران ندارد. شیوع بالاتر اختلال خفیف روانی در زنان پرستار، لزوم تدوین راهکارهای مناسب و ارایه آموزش های لازم به آنان در جهت کنترل اختلالات خفیف روانی از جمله کنترل اضطراب و استرس را می طلبد.