گروه بندی سرولوژیک و مقایسه هیدروفوبیسیتی سطحی، تولید بیوفیلم و پروتئازها در ایزوله های بالینی و محیطی سودوموناس آئروژینوزا

سودوموناس آئروژینوزا باکتری فرصت طلب و عامل مهم عفونت های بیمارستانی است. عوامل متعددی در بیماری زایی این باکتری نقش دارد. این بررسی با هدف مقایسه برخی شاخص های مرتبط با بیماری زایی در ایزوله های محیطی با ایزوله های بالینی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد.
بررسی بر روی 25 ایزوله محیطی (خاک و آب) و 100 باکتری جدا شده از نمونه های بالینی (خون، ادرار، زخم، سوختگی و مایعات مختلف) صورت گرفت و سروتایپینگ با آنتی سرم های پلی والانت و مونووالانت بررسی شد. هیدروفوبیسیتی سطحی (Cell surface hydrophobicity یا CSH) با روش اتصال به هیدروکربن و تولید بیوفیلم به روش رنگ آمیزی با کریستال ویولت انجام شد. اندازه گیری پروتئاز Las A و الاستاز Las B به ترتیب با Congo red و محلول جوشانده شده استافیلوکوک اورئوس به عنوان سوبسترا صورت گرفت. ژن Las R توسط روش PCR (Polymerase chain reaction) بررسی گردید.
بیشترین سروتایپ بین نمونه های مورد بررسی سروتایپ B بود (23/52 درصد در نمونه های بالینی و 12 درصد در نمونه های محیطی). در ایزوله های بالینی، سروتایپ B و در نمونه های محیطی سروتایپ J بیشترین فراوانی را داشت. سروتایپ مزبور در نمونه های بالینی مشاهده نشد. میانگین تولید بیوفیلم، CSH و فعالیت آنزیم های Las A و Las B در نمونه های بالینی بیشتر از ایزوله های محیطی بود و در مورد Las A اختلاف معنی داری به دست آمد (0/010 = P). ژن LAS R در تمام ایزوله های بالینی و محیطی مشاهده شد.
اختلاف در فراوانی سروتایپ ها و فراوانی بیشتر Las A در نمونه های بالینی از اهمیت خاصی برخوردار است. با توجه به نبود اختلاف آماری در رابطه با سایر شاخص های بیماری زا در دو گروه، به نظر می رسد که بیان ژن ها می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی باشد. مطالعه با تعداد بیشتر نمونه و بررسی بیان ژن های ویرولانس برای تایید مطالعه حاضر لازم است.