بررسی رابطه بین دوره تصدی حسابرس و مدیریت فعالیت های واقعی در شرکت های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران

نگرانی ناشی از آثار روابط درازمدت حسابرس و صاحبکار بر استقلال حسابرس و کیفیت حسابرسی موجب تدوین مقرراتی مانند تغییر اجباری حسابرسان برای محدود کردن این روابط شده است اما در مورد افزایش روابط درازمدت و رفتارهای مدیریتی، نتایج متناقضی وجود دارد. از اینرو، این پژوهش به دنبال بررسی رابطه بین دوره تصدی حسابرس و مدیریت فعالیت های واقعی در شرکت های دارویی است.
روش پژوهش: برای اندازه گیری مدیریت فعالیت های واقعی از سه شاخص اضافه تولید، هزینه های اختیاری غیرعادی و جریان های نقد عملیاتی غیرعادی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه شرکت های دارویی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و نمونه آماری شامل 20 شرکت فعال در صنعت دارویی در بازه زمانی 1391- 1383 است. هم چنین، این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و روش آن از نوع همبستگی و پس رویدادی است. برای آزمون فرضیه های پژوهش از الگوی داده های ترکیبی استفاده شده است.
یافته های پژوهش نشان می دهد که بین دوره تصدی حسابرس و شاخص های مدیریت فعالیت های واقعی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین، رابطه بین دوره تصدی حسابرس با هزینه های تولید غیرعادی متفاوت از رابطه آن با هزینه های اختیاری غیرعادی است.
تفسیر یافته ها بیانگر آن است که روابط درازمدت بین حسابرس و صاحبکار موجب ایجاد یک رابطه دوستی بین آن ها شده و استقلال حسابرس را کاهش می دهد. هم چنین، به نظر می رسد شدت این رابطه در شرکت هایی که از طریق اضافه تولید، فعالیت های خود را مدیریت می کنند نسبت به شرکت هایی که هزینه های اختیاری خود را مدیریت می کنند، بیشتر است.