در آمیزی شناختی با شخصیت و ذهن گسترده در فیلم «پرسه در مه» ساخته بهرام توکلی

پژوهش حاضر رویکردی شناختی به مفهوم همدلی و درآمیزی با شخصیت در سینما دارد. در تشریح این که چگونه از طریق همدلی و درآمیزی با شخصیت های واقعی و داستانی، ذهن خود را گسترش می دهیم و توانایی های شناختی خود را تقویت می کنیم، پژوهش حاضر فیلم «پرسه در مه» (1388)، ساخته بهرام توکلی را از منظر نظریه شناخت تحلیل کرده، بررسی خواهد کرد چگونه مفهوم «ذهن گسترده» که اندی کلارک و دیوید چالمرز آن را مطرح کرده اند، در کنار مدل سه بخشی موری اسمیت برای درآمیزی با شخصیت، هم در زندگی واقعی و هم در فیلم، همسو شدن ما با شخصیت های گوناگون و همدلی ما با آن ها را که به گسترش ذهن ما می انجامد، تحلیل می کنند. بدین منظور فیلم «پرسه در مه» مورد بررسی شناختی قرار خواهد گرفت تا تشریح گردد چگونه ما می کوشیم با درآمیزی با محیط خود و شخصیت های دیگر، واقعی، خیالی یا داستانی، ذهن خود را گسترش دهیم.