بررسی اثر اصلاح سطحی نانوذرات دندریمری پلی آمیدو آمین با پلی اتیلن گلیکول بر کاهش سمیت سلولی

دندریمرهای پلی آمیدو آمین نسل 5 ابزارهای انتقال ژن چندمنظوره امیدوارکننده ای هستند که ویژگی های مطلوب متراکم کردن مولکول های DNA را فراهم می کنند، هرچند، سمیت آنها کاربردهای آنها را محدود می سازد. سمیت دندریمرهای PAMAM به دوز کاربردی، شماره نسل و نوع آن بستگی دارد، به نحوی که نسل های پائین (پائین تر از G5) و انواع آنیونی دندریمرهای PAMAM سمیت کمتری را نسبت به نسل های بالا و انواع کاتیونی نشان می دهند. هدف از انجام این تحقیق بررسی اثر پگیلاسیون بر سمیت دندریمرهای PAMAM نسل 5 است.
در این تحقیق، برای بهبود بخشیدن به ویژگی های این مولکول ها به عنوان حاملین انتقال ژنی، دندریمرهای PAMAM نسل 5 به مولکول های پلی اتیلن گلیکول (PEG با وزن مولکولی 3500 دالتون) با سه نسبت مولی مختلف 10، 20و30 متصل شده است. به علاوه تعداد زنجیره های اتصال یافته توسط دو تست TNBSA و المن تعیین شد. تاثیر این درجات مختلف پگیلاسیون بر سمیت سلولی و کارآیی انتقال ژن دندریمرهای PAMAM تغییر یافته، بر روی رده های سلولی BT-474 و MCF-10A مورد ارزیابی قرار گرفت.
در مقایسه با دندریمرهای PAMAMغیر پگیله، دندریمرهای پگیله شده سمیت کمتری در حالت درون شیشه، به ویژه در نسبت های مولی بالاترPEG نشان داده اند. در بین تمام دندریمرهای تولید شده، دندریمرهای PAMAM نسل 5 که به مولکول های PEG در نسبت مولی 1/10 متصل شده اند توانسته اند بیشترین انتقال ژن در حالت درون شیشه را در هر دو سلول مورد استفاده در این تحقیق نشان دهند.
بحث: نتایج این تحقیق نشان می دهد دندریمرهای PAMAM کانژوگه شده با PEG دارای پتانسیل قوی برای انتقال ژن در محیط درون شیشه هستند.