مقایسه مدل های تجربی برآورد تغذیه ی پتانسیل آب های زیرزمینی در منطقه ای نیمه خشک با به کارگیری داده های لایسیمتری

درپژوهش حاضر، کارآیی شش مدل تجربی با نام های فراتر از آستانه ساده، فراتر از نسبت ثابت، ذخیره با تابع درجه دوم، ذخیره با تابع نمایی، ذخیره با تابع درجه سوم و ذخیره با تابع توانی به منظور برآورد تغذیه ی پتانسیل آب های زیرزمینی در منطقه ای نیمه خشک، مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفت. ابتدا، برآورد تبخیر از روش ضریب دوگانه گیاهی FAO درطی رخداد تغذیه پتانسیل ارزیابی شد. سپس مدل های تجربی با استفاده از داده های رطوبت خاک و تغذیه پتانسیل، واسنجی شدند. به منظور اعتبارسنجی مدل های تجربی، رطوبت خاک و تغذیه پتانسیل به طور هم زمان برای واقعه ای مستقل برآورد شدند. مطابق با نتایج، 5 مدل از شش مدل مورد بررسی (به استثنای مدل فراتر از آستانه ساده) قادر به برآورد تغذیه ی پتانسیل با دقت مناسب و با بیشترین مقدار «جذر میانگین مربعات خطا نرمال شده»(NRMSE) برابر با 24/4 درصد می باشند. براساس نتایج اعتبارسنجی، تغذیه پتانسیل توسط مدل های نمایی، درجه سه و توانی به طور مناسب تری نسبت به مدل های خطی برآورد گردید. هم چنین، رطوبت خاک با به کارگیری تمامی مدل های تجربی با دقت مناسبی در دوره تغذیه برآورد شد. درنهایت، مدل نمایی که دارای کمترین مقدار NRMSE در برآورد رطوبت خاک و هم چنین برآورد مناسبی از تغذیه بوده، به عنوان مناسب ترین مدل برآورد تغذیه ی پتانسیل درمنطقه مورد مطالعه معرفی گردید.