کارایی تولید مثل میش های نژاد زل با استفاده از دوزهای مختلف eCG در خارج از فصل تولید مثلی

همزمانی فحلی یک روش مدیریتی ارزشمند است که برای افزایش کارایی تولید مثل به خصوص در گاو، گوسفند و بز به صورت موفقی استفاده می شود. همزمانی فحلی در نشخوارکنندگان کوچک، هم با کاهش طول فاز لوتئال فحلی با استفاده از PGF2α و هم با افزایش طول آن با استفاده از پروژسترون اگزوژن انجام می گیرد. در این مطالعه اثر دوزهای مختلف گنادوتروپین کوریونی اسب (eCG) با استفاده از پروژسترون داخل واژنی (CIDR) بر روی همزمانی فحلی و کارایی تولید مثل گوسفند نژاد زل در زمان خارج از فصل تولید مثلی مورد بررسی قرار گرفته است. CIDR 13 روز تجویز شده و در روز خارج کردن آن از واژن گوسفندان، 350، 400، 450 و 500 واحد eCG داخل عضلانی تزریق شده است. قوچ های تیزر(به نسبت 1 به 8) 1 روز بعد از اتمام درمان برای فحل یابی وارد گله شدند. میش ها 40 ساعت پس از خروج سیدر در معرض قوچ بارور قرار گرفتند. نتایج این مطالعه نشان می دهد که eCG با استفاده از CIDR بر کارایی تولید مثل این نژاد موثر خواهد بود. دوزهای مختلف eCG تاثیر معنی داری بر پاسخ فحلی نداشته است(تمام میش ها در تمام گروه ها فحلی را نشان داده اند). افزایش سطح تزریق eCG منجر به افزایش میزان باروری(fecundity rate) و بره زایی(lambing rate) در این مطالعه شده است. در مجموع، CIDR با 450 و 500 واحد eCG می تواند کارایی تولید مثل میش های نژاد زل را در خارج فصل از تولید مثلی در مقایسه با 350 و 400 واحد eCG بهبود دهد.