بررسی ارتباط اختلال افسردگی اساسی در زنان با ناامنی غذایی خانوار

افسردگی اساسی یکی از اختلالات خلقی است که تغذیه، خواب و فعالیت بدنی سه عامل مهم در اتیولوژی، پیشرفت و درمان آن هستند. با توجه به تاثیر ناامنی غذایی در روان فرد به عنوان عامل استرس زا و تاثیر آن بر دریافت های غذایی، هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین افسردگی اساسی و ناامنی غذایی بود.
در این مطالعه مورد شاهدی 72 زن بزرگسال مبتلا به افسردگی اساسی و تازه تشخیص داده شده و 143 زن بزرگسال فاقد افسردگی اساسی از نظر امنیت غذایی و عوامل اجتماعی- اقتصادی مقایسه شدند. تشخیص افسردگی اساسی در گروه مورد، توسط روانپزشک از طریق مصاحبه ساختاریافته و ابزار تشخیصی (DSM-IV (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder، انجام شد؛ اطلاعات مربوط به امنیت غذایی با استفاده از پرسشنامه (HFIAS (Household Food Insecurity Access Scale و داده های مربوط به ویژگی های اجتماعی- اقتصادی از طریق پرسشنامه اطلاعات عمومی گردآوری شد. داده ها با نرم افزار18 SPSS تجزیه و تحلیل شدند. ارتباط افسردگی اساسی و ناامنی غذایی با استفاده از رگرسیون لجستیک، تفاوت میانگین داده های کمی باآزمون t-test و آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و تفاوت های بین متغیرهای کیفی با آزمون کا- اسکوئر مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه ارتباط مثبت معنی داری بین افسردگی اساسی و ناامنی غذایی به دست آمد؛ به طوری که در گروه ناامنی شدید، احتمال افسردگی اساسی 3/43 برابر گروه امن غذایی بود (OR=3.34، %95CI=1.04-8.90، P=0.029) و با افزایش شدت ناامنی غذایی، احتمال افسردگی اساسی نیز بیشتر می شد. با اضافه کردن گام به گام متغیرهای مخدوش گر در مدل برازش رگرسیون این ارتباط همچنان پایدار و معنی دار باقی ماند. فعالیت فیزیکی، وضعیت تاهل و تعداد فرزند، رابطه معنی داری با افسردگی اساسی داشتند. در مدل رگرسیون سایر متغیرها که شامل تعداد سال های تحصیل، رتبه تولد، نمایه توده بدنی، درآمد، مالکیت منزل مسکونی، شغل فرد و شغل سرپرست خانوار بود، تاثیر معنی داری نشان ندادند.
این مطالعه نشان دهنده بالابودن شیوع ناامنی غذایی در زنان مبتلا به افسردگی اساسی در جامعه ایران و تایید کننده رابطه مشاهده شده بین افسردگی اساسی و ناامنی غذایی در مطالعات گذشته در سایر کشورهای جهان است.