بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی بزرگ و ماسیو روتاتور کاف به روش جراحی باز

پیش پارگی روتاتورکاف یکی از علل عمده درد و ناتوانی در شانه به خصوص در افراد بالای 60 سال می باشد. در سال های اخیر به دلیل عوارض ناشی از درمان های آرتروسکوپی و تا حدودی عدم امکان ترمیم با گره های قوی و قابل اطمینان، تمایل به انجام جراحی باز بیشتر شده است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج پارگی روتاتورکاف با روش جراحی باز و ایجاد یک سطح برای اتصال تاندون بود.
در یک مطالعه مقطعی، 14 بیمار (8 زن، 6 مرد) با میانگین سنی 14/04±57/94 سال که کاندید عمل جراحی پارگی روتاتورکاف بودند، به وسیله دو پرسشنامه «آزمون ساده شانه» (SST) و «جراحان شانه و زانوی آمریکا» برای بررسی عملکرد شانه ارزیابی شدند. این پرسشنامه ها توسط یک پزشک ارتوپد قبل و بعد از انجام جراحی انجام شد.
میانگین پرسشنامه SST قبل از جراحی 10/17، و پس از جراحی در مدت 6 و 9 ماه به ترتیب 10/67 و 10/81 بود و میانگین نمره قبل از جراحی به طور معناداری کمتر از نمرات پس از جراحی بود (p=0/026). میانگین نمره پرسشنامه قبل از جراحی 42/82 و 6 و 9 ماه پس از جراحی به ترتیب 47/95 و 57/43 بود و میانگین نمره بعد از جراحی به طور معناداری کمتر از نمره قبل از جراحی بود (p=0/025).
جراحی شانه همراه را ترمیم روتاتور کاف در افراد با پارگی تاندون بسیار موثر می باشد و پس از عمل جراحی بهبود عملکرد و کاهش درد حاصل می گردد. استفاده از روش ایجاد سطح به جای شیار، و بخیه داخل استخوانی به جای انکور سوچور موفقیت آمیز می باشد.