سازگاری، تفرد و رضایت زناشویی همسران درخانواده های ناسازگار و بهنجار

هدف از پژوهش حاضر، بررسی سازگاری و تفرد همسران در خانواده های ناسازگار و بهنجار در شهرستان اردبیل است.
جامعه آماری این پژوهش را کلیه زوج های شهر اردبیل در سال 1390 تشکیل می دهد. نمونه این پژوهش 120 خانواده می باشد که از این تعداد، 60 خانواده (زوج هایی که دارای اختلاف بوده و در دادگستری جهت طلاق، پرونده تشکیل داده-اند) به عنوان زوجین ناسازگار به شیوه داوطلبانه انتخاب گردید و 60 خانواده نیز از بین خانواده هایی که تاکنون به دادگستری مراجعه نکرده و در حال حاضر، اختلاف شدید نیز ندارند به منظور مقایسه با این گروه انتخاب و همتا شدند. ابزار این پژوهش، شامل پرسشنامه تمایز خود، پرسشنامه رضایت زناشویی(ENRICH) و ابزار سنجش خانوادهFAD)) بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) استفاده شده است.
نتایج پژوهش نشان می دهد، با توجه به مقادیر لامبدای ویلکز (0/36) و معنی داری آن در سطح (05/0>p)، می توان چنین استنباط نمود که بین دو گروه از نظر سازگاری زناشویی، تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین می توان نتیجه گرفت که بین خانواده های ناسازگار و بهنجار از نظر تفرد همسران، تفاوت معناداری از لحاظ زیر مقیاس های موقعیت من و جدایی عاطفی در سطح (0/05>P) وجود دارد. هرچقدر مقدار لامبدای ویلکز کوچکتر باشد، بین دو گروه تفاوت معناداری از نظر تفرد خود وجود دارد.
نتایج، حاکی از وجود تفاوت معنادار بین سازگاری، تفرد و رضایت زناشویی همسران در خانواده های ناسازگار و بهنجار بود.