برآورد حداکثر ظرفیت هوازی (VO2-max) و مطالعه عوامل تاثیر گذار بر آن در کارگران مرد کارخانجات صنعتی سنندج در استان کردستان در سال 1392

از برآورد ظرفیت هوازی انسان می توان در ایجاد تناسب هرچه بیشتر بین فیزیولوژی کارگر و کار استفاده نمود. این مطالعه با هدف تعیین ظرفیت هوازی کارگران مرد صنایع شهر سنندج و تعیین عوامل موثر بر آن در سال 1392 به انجام رسید.
برای انجام این تحقیق 200نفر از کارگران مرد سالم غیر سیگاری به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تعیین ظرفیت هوازی کارگران از تست پله تاکسورت و شاهنواز استفاده گردید. برای بررسی روابط بین متغیرهای کیفی با میانگین VO2-max از آزمون t و برای بررسی ارتباط بین متغیرهای کمی و میانگین VO2-max از one way ANOVA و رگرسیون خطی چندگانه و برای ساختن بهترین مدل از آنالیز stepwise در رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید.
بر طبق نتایج میانیگین ظرفیت هوازی کارگران (0/34)±2/92 لیتر بر دقیقه بدست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد که بین وزن بدن و وضعیت تاهل با بیشترین ظرفیت هوازی رابطه معنی دار وجود دارد. با توجه به نتایج این مطالعه بین قد، BMI، سن، سطح سواد، عادت ورزش کردن، نظام نوبت کاری و خستگی هنگام انجام کار با بیشترین ظرفیت هوازی رابطه معنی دار وجود ندارد.
وضعیت تاهل و وزن از عوامل موثر بر بیشترین ظرفیت هوازی می باشد.