مقایسه باران ربایی توده های طبیعی راش شرقی و دست کاشت پیسه آدر فصل رویش در منطقه کلاردشت

این تحقیق برای برآورد مقدار باران ربایی (I) دوره رویش در توده طبیعی راش شرقی و دست کاشت پیسه آواقع در منطقه کلاردشت صورت گرفت. مقدار بارندگی (GR) با استفاده از چهار جمع آوری کننده باران در منطقه باز اندازه گیری شد و برای جمع آوری تاج بارش (TF)، 20 جمع آوری کننده به صورت تصادفی در سطح هر توده نصب شد. مقدار باران ربایی از تفاوت بارندگی و تاج بارش برآورد شد. در طول 5 ماه از دوره رویش (تیر تا آذرماه 1391)، 13 رخداد بارندگی با عمق تجمعی 319/8 میلی متر اندازه گیری شد. از این مقدار، سهم باران ربایی راش و پیسه آبه ترتیب 84/8 و 155/5 میلی متر بود. متوسط درصد باران ربایی در هر بارندگی در توده های راش و پیسه آبه ترتیب 26/5 و 48/6به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد بین باران ربایی و بارندگی در هر دو توده همبستگی مثبت و توانی (راش r2F=0/9 و پیسه آr2F=0/8) وجود دارد. بین درصد باران ربایی(%(I:GR)) و بارندگی نیز در هر دو توده رابطه لگاریتمی و کاهنده (توده راش، (I:GR)% = -9.15ln(GR) + 58.8 و توده پیسه آ، r2= 0/51، (I:GR)% = -12/28ln (GR) + 91/ 49 مشاهده شد. نتایج نشان می دهد میزان آب رسیده به کف جنگل در توده راش بیشتر از توده پیسه آاست که نشان می دهد جایگزینی پیسه آبا راش می تواند بر چرخه آبی حوضه های آبخیز تاثیر داشته باشد. آگاهی از مقدار باران ربایی گونه های غیر بومی همچون پیسه آ، که برای احیای جنگل های مخروبه خزری استفاده می شوند، در کنار سایر عوامل انتخاب یک گونه، به طور مثال تعرق، امری ضروری و مهم است.