ارائه ی چارچوبی برای ارزیابی ریسک در سامانه ی اطلاعات مکانی (GIS) و زیرساخت داده های مکانی (SDI) بخشی بر اساس منطق فازی

استفاده ی بهینه و دسترسی به داده و اطلاعات مکانی در کشور نیازمند طراحی و پیاده سازی سامانه ی اطلاعات مکانی (GIS) و راه اندازی زیرساخت داده های مکانی (SDI) است. در همین راستا همه ساله سازمان ها طرح های GIS متعددی در کشور طراحی و پیاده سازی می کنند و طی سال های اخیر نیز راه اندازی زیرساخت داده های مکانی مد نظر قرار گرفته است. آنچه به نظر می رسد در اجرای این فعالیت ها مورد بی توجهی واقع شده است، فقدان تمهیداتی برای جلوگیری و یا کاهش ریسک های مرتبط با آن ها است. مطالعه ی ریسک همواره با ابهامات و عدم قطعیت همراه است و منطق فازی یکی از روش هایی است که می تواند عدم قطعیت حاصل از ریسک را مدل سازی و به خوبی آن ها را طبقه بندی کند. این مقاله با ارائه ی چارچوبی بر پایه ی منطق فازی، به صورت تلفیقی به مطالعه ی ریسک در سامانه ی اطلاعات مکانی و زیرساخت داده های مکانی سازمانی مجموعه ی سازمان جهاد کشاورزی استان آذربایجان شرقی پرداخته است. برای انجام تحقیق با کمک پرسش نامه هایی، نظرهای تعدادی از خبرگان جمع آوری و تعداد 34 مورد ریسک، شناسایی شد و بر اساس دو روش کلاسیک و فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که نبود سرورهای پشتیبان ریسک رتبه ی اول (80/0- عدد ریسک) و ناکافی بودن بودجه ی رتبه ی دوم (76/0- عدد ریسک) را به خود اختصاص داده اند. همچنین در بررسی 10 ریسک دارای رتبه های برتر مشاهده گردید که ریسک های از نوع اجرایی و مدیریتی، غالب موارد را تشکیل می دهند.