سرواپیدمیولوژی آنفلوانزای H9N2 در طیور بومی روستایی ایران: مطالعه مقطعی

آنفلوانزا بیماری ویروسی حاد واگیر و مشترک بین انسان و حیوان بوده، عامل آن ویروسی از خانواده ی ارتو میکسوویریده می باشد. این بیماری در ماکیان، بوقلمون ها و بسیاری دیگر از پرندگان توسط تحت تیپ های ویروس آنفلوانزای تیپ A ایجاد می شود. در این پژوهش، وضع طیور بومی روستایی کشور از نظر سرمی در مورد تحت تیپ H9N2 آنفلوانزا بررسی شده است.
این مطالعه مقطعی، از مرداد تا مهرماه 1392 در روستاهای کشور و با نمونه برداری تصادفی بر اساس کد 11 رقمی GIS از طیور بومی انجام گرفت. در هر روستا حداقل از 28 پرنده از گونه های موجود خون گیری و ابتدا آزمایش غربالگری الایزا و سپس HI انجام شد. در مجموع از 397 روستا و 11546 قطعه پرنده (10145 قطعه مرغ و خروس، 1413 قطعه اردک، 397 قطعه بوقلمون، 10 قطعه کبوتر و 175 قطعه سایر گونه ها) نمونه گیری شد.
از 397 روستای نمونه گیری شده 349 روستا (88 درصد) الایزا مثبت و 341 (86 درصد) روستا در آزمون HI مثبت بودند. از بین متغیرهای مورد بررسی، نوع آب و هوای منطقه به عنوان یک عامل مخاطره آمیز بود. در روستاهایی که در نزدیکی آن ها رودخانه، تالاب و دریاچه (تا شعاع 3 کیلومتری) وجود داشت، میزان شیوع به طور معنی داری کم تر از سایر روستاها بود.
شیوع سرمی بالای آنفلوانزای H9N2 در طیور بومی روستایی در این طرح نشان دهنده ی بومی شدن این بیماری در آن ها می باشد. با توجه به این که سیاست معدوم سازی در مورد آنفلوانزای H9N2 در ایران وجود ندارد، استفاده از واکسن های موثر می تواند باعث کاهش آلودگی طیور بومی روستایی شود.