بررسی میزان مقاومت ژنوتیپ های گوجه فرنگی زراعی(Solanum lycopersicum) و وحشی(Solanum spp.) نسبت به گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca)

گل جالیز مصری (Orobanche aegyptiaca) یک انگل کامل فاقد کلروفیل است که خسارات زیادی به تولید گوجه فرنگی در ایران وارد می کند. اصلاح ژنتیکی برای مقاومت، اقتصادی ترین و عملی ترین روش برای کاهش خسارت ناشی از آلودگی با این انگل می باشد. در این مطالعه 20 واریته گوجه فرنگی زراعی و چهار گونه گوجه فرنگی وحشی برای بررسی میزان مقاومت به گل جالیز مصری غربالگری شدند. میزان کاهش محصول و وزن خشک شاخساره و ریشه گوجه فرنگی، تعداد گل جالیزهای متصل شده، وزن خشک گل جالیز و شاخص تحمل، همگی در بین ژنوتیپ های گوجه فرنگی دارای تنوع بودند. نتایج نشان داد که واریته LA2530 (جهش یافته Ora) که قبلا به عنوان واریته مقاوم به گل جالیز مصری معرفی شده بود، نسبت به این انگل بسیار حساس است. بنا بر گزارش، صفت مقاومت در این ژنوتیپ توسط یک ژن غالب (Ora) کنترل می شود، و از آن جایی که شکسته شدن مقاومت های تک ژنی محتمل تر از مقاومت های چند ژنی است، احتمال دارد که انگل بر مقاومت این ژنوتیپ فائق آمده باشد. هم چنین دو گونه وحشی Solanum chilense TL00798 وS. pimpinellifolium L00134 برای تمام پارامترهای اندازه گیری شده، به ترتیب دارای بیش ترین مقاومت به گل جالیز مصری بودند. این مشاهدات نشان داد که گونه های وحشی خویشاوند گوجه فرنگی می توانند منابع ژنتیکی متنوع و امیدبخشی برای تولید گیاهان مقاوم به گل جالیز باشند.