تاثیر روش های کاربرد سولفات روی (چال کود، تزریق در تنه و محلول پاشی) بر بهبود ویژگی های کمی و کیفی انگور (Vitis vinifera cv Askari)

به منظور بررسی اثر روش های کاربرد سولفات روی بر بهبود ویژگی های کمی، کیفی و رفع کمبود روی در تاکستان های سی سخت، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با ده تیمار و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای کاربرد سولفات روی شامل تزریق در تنه (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر)، محلول پاشی (5/1، 3 و 5 گرم در لیتر) و چال کود (75، 150 و 200 گرم در هر بوته) بود. نتایج نشان داد که بیش ترین عملکرد در تیمارهای کاربرد 200 گرم سولفات روی به صورت چال کود و تزریق 5/1 گرم در لیتر سولفات روی به ترتیب به مقدار 81/17 و 39/16 کیلوگرم در بوته در مقایسه با شاهد به میزان 27/7 کیلوگرم در بوته به دست آمد. تزریق سولفات روی در غلظت 3 در هزار باعث افزایش حجم حبه به میزان 62/3 سانتی متر مکعب در مقایسه با سایر تیمار ها گردید. تیمارهای تزریق 3 و 5 گرم در لیتر، محلول پاشی 5/1، 3 و 5 گرم در لیتر و کاربرد 75، 150 و 200 گرم سولفات روی به صورت چال کود شاخص سبزینگی برگ را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داد. هم چنین بیش ترین میزان غلظت روی در برگ انگور در تیمار محلول پاشی سولفات روی در غلطت 5 گرم در لیتر (43/127 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) در مقایسه با شاهد (5/17 میلی گرم در کیلوگرم ماده خشک) مشاهده گردید. به طورکلی در هر سه روش کاربرد روی، غلظت های پایین به طور معنی داری بیش ترین عملکرد را نسبت به شاهد تولید کردند، اما غلظت بهینه روی در برگ با محلول پاشی 5/1 درصد سولفات روی به دست آمد.