ارزیابی کاربرد پوشش و متیل سالیسیلات در میزان کیفیت و آسیب سرمایی پرتقال خونی ' مورو‛ در سردخانه

در این پژوهش اثر تیمارهای پوششی (واکس و کیسه پلاستیکی) با میزان 24 میکرولیتر متیل سالیسیلات بر کیفیت و آسیب سرمایی میوه پرتقال خونی ’مورو‘ طی انبارداری بررسی شد. میوه ها پس از تیماردهی، به سرد خانه منتقل و در دمای 5 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90-85 درصد به مدت 80 روز نگهداری شدند. در روزهای صفر، 20، 40، 60 و 80 روز انبارداری با نمونه گیری صفات میزان فنل کل گوشت و پوست، ظرفیت آنتی اکسیدانی گوشت و پوست، آنتوسیانین کل، پراکسیداسیون لیپید، درصد نشت یون، میزان و درصد آسیب سرمایی ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان فنل کل پوست و گوشت طی انبارداری کاهش یافت. فنل کل پوست در انتهای انبارداری در پوشش واکس با متیل سالیسیلات با مقدار 26/0 میلی گرم، کم ترین کاهش را داشت. هم چنین فنل کل گوشت در کیسه پلاستیک با دو میوه (25/0 میلی گرم)، کم ترین تغییرات را طی انبارداری نشان داد. پوشش دهی همراه متیل سالیسیلات با حفظ رطوبت و ساختار سلولی سبب کند شدن فرایند پیری و حفظ ترکیبات مفید در میوه شد. به طور کلی، میزان آنتوسیانین کل و ظرفیت آنتی اکسیدانی گوشت طی انبارداری افزایش یافت. ظرفیت آنتی اکسیدانی پوست به ترتیب در پوشش واکس (98/42 درصد) و کیسه پلاستیک بادو میوه (46/37 درصد) و کیسه پلاستیک بادو میوه با متیل سالیسیلات (42/37 درصد) بالاترین بود. پوشش واکس با متیل سالیسیلات با 18/0 میلی مول و کیسه پلاستیک با دو میوه با 17/0 میلی مول کم ترین پراکسیداسیون لیپید را در انتهای انبارداری داشت. کیسه پلاستیک تک میوه با متیل سالیسیلات کم ترین مقدار را با 54/44 درصد و متیل سالیسیلات با41/77 درصد بیش ترین میزان نشت یونی را به خود اختصاص داد. مناسب ترین تیمارها برای کاهش آسیب پیتینگ پوشش کیسه پلاستیک تک میوه با متیل سالیسیلات (1درصد) و پوشش واکس با متیل سالیسیلات (1درصد) بود. طی انبارداری میزان پیتینگ، نشت یونی، پراکسیداسیون لیپید افزایش پیدا کرد. ترکیب تیمارهای پس از برداشت اثر بیش تری نسبت به کاربرد هر یک از تیمارها به تنهایی دارد در بین تیمارهای به کار رفته میوه های تحت پوشش واکس همراه متیل سالیسیلات مناسب ترین وضعیت را داشتند.