بررسی درگیری فعال دانشگاهی دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 92-1391

مفهوم درگیری فعال یا مشغولیت دانشگاهی درک خاصی از ارتباط بین دانشجویان و دانشگاه می باشد. دانشگاه محیطی است که امکانات یادگیری را فراهم کرده، منجر به ایجاد یادگیری در دانشجویان می شود. ماهیت و درجه یادگیری به چگونگی استفاده دانشجویان از منابع محیطی بستگی دارد. مشغولیت مثبت و جو حمایتی تعاملی دانشگاهی عنصر اساسی موفقیت در فرایند یادگیری است. از طرف دیگر انزوا، بیگانگی و منفعل بودن دانشجویان منجر به شکست و افت تحصیلی آن ها می گردد. هدف این مطالعه، بررسی مشغولیت دانشگاهی دانشجویان پزشکی کرمان در سال 92-1391 بود که در آن به بررسی دو حیطه از موارد مشغولیت دانشگاهی (یادگیری فعال و مشارکتی و سطح چالش علمی) پرداخته شد.
در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر که به صورت مقطعی انجام شد، همه دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه سنجش درگیری فعال دانشگاهی بود.
211 نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان از سال های مختلف تحصیلی با میانگین سنی 1/3 ± 6/22 سال وارد مطالعه شدند. میانگین (± انحراف معیار) نمره درگیری فعال دانشجویان 33/32 ± 64/98 بود. یادگیری فعال و مشارکتی بر حسب همه خصوصیات دموگرافیک (به جز اشتغال) در سطح معنی داری قرار داشت؛ به طوری که یادگیری فعال و مشارکتی دانشجویان مرد نسبت به زن، مجرد نسبت به متاهل، سال تحصیلی مختلف و خوابگاهی نسبت به بومی متفاوت بود. همچنین دانشجویانی که در یکی از نهادها و یا کانون های دانشگاهی عضویت داشتند به طور معنی داری میزان یادگیری فعال و مشارکتی بیشتری داشتند. میانگین (± انحراف معیار) یادگیری فعال و مشارکتی برابر با 6/5 ± 4/17 و میانگین (± انحراف معیار) سطح چالش علمی برابر با 1/7 ± 7/21 به دست آمد و هر دو حیطه در دانشجویان نامطلوب گزارش شد.
با توجه به وضعیت مشغولیت دانشگاهی نسبتا نامطلوب دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان، امید بر آن است که با برنامه ریزی های آینده در جهت استفاده بیشتر از روش های نوین تدریس که سطح چالش علمی و یادگیری فعال و مشارکتی در آن ها بیشتر است و با حمایت های مناسب دانشگاه، کارکنان و استادان بتوان گامی در جهت بهتر شدن مشغولیت های دانشگاهی و در نتیجه پیشرفت و موفقیت دانشجویان برداشت.