نقش رضایت زناشویی مادران در پیش بینی اضطراب و خودپنداره دختران نوجوان

هدف این پژوهش بررسی نقش رضایت زناشویی مادران در پیش بینی خودپنداره و اضطراب دختران نوجوان آنان بود. این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری آن را همه دانش آموزان دختر پایه سوم مدارس راهنمایی شهر تهران در سال تحصیلی 911390 تشکیل می دادند. به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای، 144 نفر از دانش آموز دختر منطقه 4 آموزش و پرورش انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه اضطراب (کتل، 1960) و پرسشنامه خودپنداره (راجرز، 1957) و پرسشنامه کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (اولسون، 1989) بود. تحلیل داده ها با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام شد. یافته های پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی، ارتباطات، حل تعارض و تحریف آرمانی در مادران، اضطراب دختران را پیش بینی می کند (05/0>P). همچنین، رضایت زناشویی (01/0>P)، ارتباطات (05/0>P)، حل تعارض (05/0>P) و تحریف آرمانی (01/0>P) در مادران، می توانند خودپنداره دختران نوجوان را پیش بینی کنند افزون بر این، زیرمقیاس های رضایت زناشویی می توانند 25 درصد تغییرات در اضطراب و33 درصد تغییرات در خودپنداره دختران نوجوان را پیش بینی کنند (01/0>P). به طور کلی، نتایج پژوهش نشان داد که رضایت زناشویی مادران در پیش بینی اضطراب و خودپنداره دختران نوجوان نقش دارد.