بررسی میزان شیوع سرمی عفونت توکسوکارا در افراد بزرگسال دارای ائوزینوفیلی در شهرستان بابل- سال 1392

توکسوکاریازیس یکی از بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوان با ائویوزینوفیلی بالا است و عوامل آن توکسوکارا کنیس وتوکسوکارا کتی از آسکاریس های (Ascarids) سگ و گربه هستند. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع سرمی آنتی بادی IgG ضدتوکسوکارا در افراد بزرگسال سالم دارای ائوزینوفیلی مراجعه کننده به مرکز بهداشت شهرستان بابل و تعیین عوامل خطر آن بود.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1392 انجام گرفت. جامعه پژوهش افراد مراجعه کننده (6984 نفر) جهت بررسی های معمول شاخص های خونی به آزمایشگاه مرکز بهداشت بابل بوده که 322 نفر با سن بالای 15 سال دارای ائوزینوفیلی بالای ده درصد وارد مطالعه شدند و اطلاعات افراد در پرسشنامه ثبت گردید. سپس سرم افراد منتخب از نمونه خون جدا و در دمای 20- درجه نگهداری و توسط آزمایش الیزا، آنتی بادی IgG ضد توکسوکارا مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری کای دو و توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تحلیل قرار گرفت.
در مجموع، از 322 نفر مورد بررسی، 76 نفر (5/ 23 درصد) با ائوزینوفیلی بالای ده درصد، آنتی بادی ضد توکسوکارا آن ها مثبت بود که از این تعداد، 45 نفر (2/ 59 درصد) نفر مذکر بودند. بین محل سکونت (با بالاتر بودن میزان آن در روستا) (001/ 0=p) و شغل (با بالاتر بودن میزان آن در کشاورزان) (005/ 0=p) و شیوع عفونت توکسوکارا رابطه معنی دار وجود داشت.
نتایج این مطالعه نشان داد کشاورزان و روستائیان در معرض خطر بیش تری برای ابتلا ئ به این عفونت قرار دارند. لذا پیشنهاد می گردد سطح آگاهی گروهای مذکور را افزایش داده و کنترل بیماری در سگ های ولگرد منطقه در اولویت قرار گیرد.