نقد و بررسی ردپای «شب ها»ی موسه در «افسانه» نیما

نیما که با عنوان پدر شعر جدید فارسی شناخته می شود، با بهره گیری از آثار ایرانی پیش از خود و با استفاده از منابع فرنگی خصوصا ادبیات فرانسه توانست در کنار ساختارشکنی هنری در شعر فارسی به عنوان شاعری «دوران ساز»، مضامین و تصاویری جدید در شعر فارسی پدید آورد. بررسی این امر یعنی تاثر نیما از آثار فرنگی موضوعی است که هم در تبیین و شناسایی منابع و سرچشمه های مضامین و عناصر شعر جدید فارسی کمک می کند و هم در شناخت شخصیت هنری نیما و بوطیقای وی بسیار موثر است. در همین راستا برخی از تصاویر جدید نیما که برای اولین بار در شعر فارسی و بر پایه قواعد هنری ارائه شده اند، الهام گرفته از آثار شاعران فرنگی خصوصا شاعران رمانتیک فرانسه است. از این نظر، افسانه نیما نیز به عنوان یکی از مهم ترین و تاثیرگذارترین اشعار جدید فارسی دارای سرچشمه هایی است که در تحلیل این شعر باید مورد توجه قرار گیرند.
در پژوهش حاضر، افسانه نیما در چارچوبی علمی با قطعات شب های آلفرد دو موسه به صورت تطبیقی مقایسه و میزان و نوع تاثر نیما در سرودن افسانه از الگوی فرانسوی بررسی و مشخص می شود. این اشعار دارای اشتراکات ویژه ای هستند که این موضوع الگوبرداری نیما از شعر فرانسوی را برای ایجاد ساختاری جدید در نظام زیبایی شناسی شعر فارسی قطعیت می بخشد. بستر هر کدام از این اشعار، مکتب رمانتیسم است و درنتیجه تصاویر، عاطفه، تخیل و تمامی اجزاء این اشعار به مکتب رمانتیسم تعلق دارند. همچنین افسانه و قطعات شب های آلفرد دو موسه انگیزه سرایش و عناصر داراماتیک اعم از مکالمه و شخصت پردازی مشترکی دارند که در پژوهش حاضر با ارائه نمونه هایی از این اشتراکات، توان هنری نیما در الهام گیری و تاثر از الگوی فرانسوی تبیین می شود.